Προεκλογικό Hangover (A title inspired by trol) Part 2

Αυτό το ποστ είναι η συνέχεια του προηγούμενου «Αν οι εκλογές άλλαζαν τον κόσμο, θα ήταν παράνομες» Part 1. Όχι ότι έχουν και καμιά ιδιαίτερη σχέση μεταξύ τους αλλά λέμε τώρα…

Την Κυριακή λοιπόν καλούμαστε να εκλέξουμε νέο κοινοβούλιο. Αν και οι εκλογές μας ονομάζονται βουλευτικές, στην πραγματικότητα ο κόσμος ενδιαφέρεται (σε ποσοστό άνω του 80%) περισσότερο για την ανάδειξη της εκτελεστικής εξουσίας παρά για τη σύνθεση του νέου κοινοβουλίου, γιατί, κακά τα ψέματα, εγώ, για παράδειγμα, που είμαι βόρειος, χέστηκα για το ποιος θα βγει βουλευτής στην Κρήτη, στην Καλαμάτα ή στην Καλαμπάκα. Ούτε τις μούρες τους ούτε και τα ονόματά τους ξέρω. Το ενδιαφέρον για την εκλογή βουλευτών περιορίζεται κυρίως σε τοπικό επίπεδο ή στα τηλεπαράθυρα, μόνο όσον αφορά τους «τηλεστάρ» πολιτικούς όμως. Το εκλογικό μας σύστημα, το οποίο μοιάζει περισσότερο με το Βρετανικό παρά με το Αμερικανικό και το Γαλλικό όπου οι εξουσίες είναι πιο διακριτές, και σε συνδυασμό με το θεσμό του σταυρού προτίμησης, νομίζω ότι δημιουργεί παρανοήσεις στο εκλογο-πελατειακό κοινό για το ρόλο και τις αρμοδιότητες του βολευτή/βουλευτή και είναι υπεύθυνο για πολλές από τις παθογένειες του κοινωνικού μας βίου, όπως: η αναξιοκρατία, η διαπλοκή τα ρουσφέτια, ο νεποτισμός και όλα αυτά τα… ωραία πράγματα, τα οποία όλοι εμείς οι λογικοί άνθρωποι τα καταδικάζουμε, αλλά κατά βάθος, τα καραγουστάρουμε όποτε μας ευνοούν εμάς προσωπικά. Σκέφτομαι ότι αν οι βουλευτικές εκλογές δεν είχαν καμιά σχέση με το σχηματισμό της κυβέρνησης, τότε το ενδιαφέρον του κόσμου θα ήταν αρκετά πιο μειωμένο (εδώ ούτε η γυναίκα του Σαρκοζί δεν πήγε να ψηφίσει στις Γαλλικές βουλευτικές) για αυτές, και μάλιστα θα εξέλιπαν οι σχέσεις οι πελατειακές. Συν τοις άλλοις, τα κόμματα απαλλαγμένα από το κυνήγι των βουλευτών για το σταυρό θα κατέβαζαν στον πολιτικό στίβο πραγματικά πολιτικά ζώα και όχι σουρλουλούδες και τηλεχαλβάδες που ναι μεν φέρνουν στο κόμμα πολύτιμους ψήφους, αλλά κατά τα άλλα ρίχνουν το πολιτικό επίπεδο κυριολεκτικά στα Τάρταρα. Από την άλλη όμως σκέφτομαι ότι και έτσι να ήταν τα πράγματα, όπως τα περιγράφω, με τη νοοτροπία που μας διακατέχει πάλι θα βρίσκαμε τον τρόπο να τα κάνουμε και πάλι σκατά, όποτε ας μη μιλήσουμε άλλο για αυτά, αλλά ας μπούμε στο κυρίως θέμα που είναι η «ψήφος διαμαρτυρίας».

Η ψήφος διαμαρτυρίας, απ’ ό,τι καταλαβαίνω, εκφράζει τη δυσαρέσκεια μιας μερίδας του εκλογικού κοινού για την πολιτική ζωή της χώρας και κυρίως για τα δύο μεγάλα κόμματα. Στην ουσία δεν είναι μια θετική ψήφος προς κάποιο άλλο κόμμα, αλλά μια αρνητική για τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Ανάμεσα στους «διαμαρτυρόμενους» φυσικά δεν συγκαταλέγω τους ιδεολόγους ή παραδοσιακούς ψηφοφόρους των κομμάτων της αριστεράς ή της ακροδεξιάς (με εξαίρεση τον Καρατζαφέρη, ο οποίος είναι καινούργιο φρούτο). Σε μια ελεύθερη και δημοκρατική χώρα, όπως είναι η Ελλάδα, είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να πιστεύει και να ψηφίζει ό,τι θέλει, ασχέτως αν τα περισσότερα κόμματα στην χώρα μας είναι για τα πανηγύρια.

Αυτό που μου τη δίνει όμως είναι το άκυρο και το λευκό. Χίλιες φορές η αποχή… Γιατί ρε μπάρμπα αφού δε θέλεις να ψηφίσεις τίποτα μπαίνεις στον κόπο να πας στο εκλογικό τμήμα για να ρίξεις άκυρο ή λευκό ; Δεν έχεις τίποτα καλύτερο να κάνεις εκείνη την ημέρα; Δε λυπάσαι τα παιδιά της εφορευτικής επιτροπής που κάθονται και εργάζονται αμισθί καταμετρώντας ένα σωρό άχρηστα κωλόχαρτα; Έτσι κι αλλιώς οι κυρώσεις που επιβάλει ο νόμος για την αποχή δεν εφαρμόζονται πια. Τι φοβάσαι δηλαδή; Και επιπλέον με το λευκό και το άκυρο δεν κερδίζεις τίποτα –τζάμπα ο κόπος δηλαδή- καθώς αυτά τα ψηφοδέλτια δεν υπολογίζονται στα ποσοστά των ψήφων του συνόλου της επικρατείας.

Υπάρχει βέβαια και ένα κουτοπόνηρο κόμμα που ονομάζεται ΛΕΥΚΟ. Όσοι το ψηφίσετε νομίζοντας ότι ρίξατε κανονικό λευκό… χεχε, καλά να πάθετε!

Δεν έχω διαβάσει έρευνες για την ψυχοσύνθεση ή για τους λόγους αυτών των ανθρώπων που τους οδηγούν προς αυτή την επιλογή. Από τη μικρή μου εμπειρία, από όσα βλέπω και ακούω, θα κάνω μια σύντομη και πρόχειρη κατηγοριοποίηση χωρίς να προσπαθήσω να εξαντλήσω το θέμα φυσικά. Όποιος θέλει προσθέτει ή διαφωνεί κτλ.

Η πρώτη κατηγορία είναι οι απολιτίκ. Συνήθως νέοι –και όχι μόνο- με μικρή ενημέρωση και αδιαφορία για τα πολιτικά σε βαθμό που να μην ξέρουν, για παράδειγμα, ούτε το όνομα του υπουργού οικονομίας. Ανάμεσα στους απολιτικ εντάσσω και ανθρώπους φτωχούς ή του περιθωρίου ή οποίοι δεν έχουν «στον ήλιο μοίρα», αλλά αυτούς τους δικαιολογώ.

Έπειτα είναι οι ξερόλες και οι γκρινιάρηδες. Τους φταίνε οι πάντες και τα πάντα και όλοι οι άλλοι είναι άσχετοι, ανίκανοι και κακεντρεχείς που απεργάζονται το κακό τους. Το μόνο που δεν ξέρουν ότι αυτό που κυρίως τους φταίει είναι ο ίδιος τους ο εαυτός και τα κόμπλεξ κατωτερότητας ή ανωτερότητας που τους διακατέχουν. Συχνά θα τους ακούσεις να λένε «και τι έκανε ο τάδε και ο δείνα για μένα;». «Τίποτα» θα σου πουν. Και συ που γνωρίζεις αναρωτιέσαι: «Μα ζήτησες ποτέ τίποτα; Ασχολήθηκες ποτέ με τα κοινά;» Όχι. Αυτοί περιμένουν μάλλον να τους επισκεφτεί σύσσωμο το κόμμα στο σπίτι και να τους πει «να πάρε 1 εκ. ευρώ και θα σου διορίσω και τα κανακαράκια σου σε μια θέση διευθυντική στο δημόσιο».

Μια άλλη κατηγορία είναι οι ρουδφετάκηδες. Ξέρουν να κάνουν τις δουλείες τους μόνο δια της πλαγίας οδού, με ρουσφέτια και «φιλικές» εξυπηρετήσεις. Και μάλιστα καμαρώνουν για αυτό και δε ντρέπονται να το λένε στον κόσμο ανοιχτά. Όταν όμως κάτι στραβώσει και το κόμμα ή ο βουλευτής-προστάτης δεν τους κάνει το χατίρι ή από λάθος δε στείλει το γιόκα τους στη στρατιωτική μονάδα που επιθυμεί, τότε αλλάζουν ιδεολογία (όχι ότι είχαν ποτέ) και ρίχνουν μαύρο στο κόμμα που επιθυμούσαν - ή μάλλον λευκό. Πολλές φορές, βέβαια, αντί να τους μαυρίσουν περνάνε στο αντίπαλο στρατόπεδο, σε αυτούς που κάποτε ήταν οι ανήθικοι και οι «κακοί», αλλά τώρα τους τάζουν λαγούς με μεγαλύτερα αυτιά και πετραχήλια πιο φανταχτερά!

Ανάλογη περίπτωση είναι και οι αφελείς, οι υπερ-ενθουσιώδεις και οι φανατικοί. Με ευκολία αποθεώνουν –και μάλιστα με αγώνες και προσωπικές θυσίες- πρόσωπα, σύμβολα, ιδεολογίες, και κόμματα και με άλλη τόση ευκολία απογοητεύονται και τους γυρίζουν την πλάτη, όταν συνειδητοποιούν ότι τα πρώην είδωλα τους δεν είναι οι «μάγοι με τα δώρα» και οι θαυματουργοί με το μαγικό ραβδί, οι οποίοι θα τους έλυναν όλα τα προβλήματα και θα έφερναν την πολυπόθητη... ουτοπία, που τόσο πολύ πίστευαν σε αυτή. Α μπαμπάς του ΓΑΠ είχε πολλούς από αυτούς. Και ο θείος του Κώτσου. Υπάρχουν όμως και μερικοί άλλο που τον "πατερούλη" ακόμα τον αγαπούν!

Μπορούμε να πούμε κι άλλα, αλλά ας σταματήσουμε εδώ. Αλλού ήθελα να καταλήξω άλλωστε.

Πάντα πίστευα και εξακολουθώ ότι οι Έλληνες ως λαός αλλά και η πολική ζωή του τόπου έχει πάρα πολύ πλάκα˙ δεν έχουμε όμως χιούμορ, δυστυχώς.

Αφού ρε μάγκες είστε απογοητευμένοι από τα μεγάλα κόμματα και τα μικρά, γιατί δεν ψηφίζεται, έτσι για να γελάσουμε και να σπάσουμε πλάκα, τα μικρότερα κόμματα;

Γιατί δεν ψηφίζετε τους ΜουΛούδες, τους ΛουΜούδες, τη ΜΕΡΑ, τη ΝΥΧΤΑ, το ΕΝΑΝΤΙΑ, το ΥΠΕΡ, το ΟΑΚΚΕ, το Α.Σ.Κ.Ε. τους Πράσινους οικολόγους, τον Ολυμπισμό, το ΚΟΔΗΣΟ ή τη Φιλελεύθερη Συμμαχία; Ποτέ όμως την ακροδεξιά˙ και το τονίζω αυτό.

Κι αν δε σας αρέσουν αυτοί γιατί δεν ψηφίζεται τους τρελούς και τους γραφικούς;

Γιατί δεν ψηφίζετε τους Κυνηγούς, τους ψαράδες και τους κηπουρούς; Γιατί δεν ψηφίζεται το ΕΛΚΙΣ, τη Χριστοπιστία ή το ΝΕΟ ΚΟΜΜΑ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, το ΦΩΣ ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ; Γιατί δεν ψηφίζετε εκείνον που έβγαινε τη δεκαετία του 90 και έλεγε ότι θα λύσει το οικολογικό πρόβλημα του πλανήτη, αν γίνει κυβέρνηση, με τη βοήθεια κάποιων εξωγήινων από ένα πλανήτη φιλικό προς εμάς; Ζητάω συγγνώμη αν ξεχνάω κι άλλους κουζουλούς.

Γιατί έστω δεν ψηφίζετε τον Βασίλη Λεβέντη π.χ; Αν και για να πούμε την αλήθεια, τώρα που του έκλεισαν το κανάλι και γέρασε πια, δεν είναι ο ίδιος ο παλιός καλός λεβέντης, ο Λεβέντης που όλοι γνωρίζαμε. Άρχισε να τα μασάει και αυτός…

Τέλος-τέλος γιατί δεν ψηφίζετε τον μεγάλο οικολόγο ηγέτη, γνωστό και ως «η Προεδράρα», Δημοσθένη Βεργή;

Μεγαλύτερη γροθιά για το κατεστημένο δε θα είναι, αν μια μέρα ανέβει στο βήμα της βουλής ο ρήτωρ Δημοσθένης τσίτσιδος ή με τη χλαμύδα στο βήμα της Βουλής και αρχίζει να μιλάει για την ανάπτυξη του σεξουαλικού τουρισμού και την ανάγκη μπλοκαρίσματος της εισαγωγής χασισιού από την Τουρκία ή την Αλβανία, «διότι το δικό μας είναι καλύτερο και πιο υγιεινό για τη νεολαία», παρά να βγάλει το ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ έναν βουλευτάκο παραπάνω από τις προηγούμενες εκλογές;

Η απόφαση είναι δική σας. Οι ώρες που απομένουν είναι λίγες. Εγώ πάντως εύχομαι μέχρι το απόγευμα της Κυριακής, λίγο πριν κλείσουν οι κάλπες, να σας έχω πείσει να λάβετε την απόφαση τη σωστή. Τη σωστή είπαμε, ε;

ΨΗΦΙΣΤΕ ΣΩΣΤΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ

Και όπως λένε οι φίλοι μας οι ΒοριοΙρλανδοί: “VOTE EARLY AND VOTE OFTEN”

Ή όπως θα έλεγα εγώ: ΨΗΦΙΣΤΕ ΣΩΣΤΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ