six feet under

Δε ζήτησα την άδεια της και ούτε ανεβάζω αυτό το ποστ για να την εκθειάσω. Σιγά μην έκανα κάτι τέτοιο για οποιονδήποτε s!
H Trol όμως ανέβασε χθες ένα πολύ witty (ε, είδατε πως τρολιάζω;),με το ιδιαίτερο προσωπικό της στυλ, ποστ σχετικό με το θάνατο και τα συμπαρομαρτούντα του, το οποίο βρίσκω πολύ ενδιαφέρον και με έχει απασχολήσει αρκετά στο παρελθόν.
Θεωρώντας ότι τα έθιμα μας σε ολόκληρη τη χώρα είναι εξίσου κωμικοτραγικά μα και συνάμα ψυχαναγκαστικά, αν και διαφέρουν ως προς τους τρόπους εκδήλωσης τους από τόπο σε τόπο, σας παραπέμπω στο ποστ six feet under με την προσδοκία να πάρω μια ιδέα για το πως αντιλαμβάνονται το θέμα άνθρωποι από διαφορετικά μέρη.
Μια άποψη της Trol είναι ότι παρότι οι νότιοι δεν το έχουν τόσο πολύ το κασμέρι στο αίμα τους, (δηλαδή, όπως το αντιλαμβάνομαι, δε μπορούν να δουν και την κωμική διάσταση του θανάτου ή του πένθους) στην πραγματικότητα they have a small cultural gap there in dealing with loss. Ίδωμεν!

Darth Vader in Love

Το άνωθεν βίντεο είναι ένα μικρό δωράκι που κάνω στον ασθενή Mickey με την ευχή να γίνει σύντομα καλά και να επιστρέψει κεφάτος κοντά μας.

Ως techno-freak που είναι, θέλω να πιστεύω ότι έχει σπαταλήσει πολλές ποντικοώρες στα νιάτα του βλέποντας Star Wars και ελπίζω να του αρέσει.

Το βίντεο είναι ένα απόσπασμα από την εκπομπή The Peter Serafinowicz Show, η οποία τον τελευταίο καιρό κάνει θραύση στην Αγγλία.

Σε όσους αρέσει το Βρετανικό χιούμορ πιστεύω ότι θα το εκτιμήσουν. Οι άλλοι πάλι όχι.

Αφού κλείσετε πρώτα τη μουσική στη παράπλευρη δεξιά στήλη, μπορείτε να το απολαύσετε.

R,I.P. Kike Madrugadinio

Δυστυχώς σήμερα η μέρα μας ξεκίνησε με ένα δυσάρεστο νέο, αγαπητοί μου αναγνώστες.

Αρκετοί από σας θα γνωρίζετε, άλλοι πάλι όχι, την ιστορία του μικρού μας Kike Madrugadinios του Madrugado και της Esmeralda και την τελευταία επιθυμία του που είχε εκφράσει, μέσω εμού, κάνοντας έκκληση προς όλον τον κόσμο να τον βοηθήσει να την εκπληρώσει. Δυστυχώς, κύριοι, σήμερα το πρωί λάβαμε ραπόρτο από τη Βενεζουέλα ότι ο αγαπημένος μας Kike πέθανε από μαράζι, πέντε μήνες πριν από την προβλεπόμενη ημερομηνία, την ώρα που κατέρρεε το σάπιο πάτωμα της καλύβας του στο barrio Petare και έπεφτε στο κενό. Σύμφωνα με τη διάγνωση του οικογενειακού μάγου των Madrugadinios το μοιραίο επήλθε κατά τη διάρκεια της πτώσης και λίγο πριν καταλήξει ο λατρεμένος μας Kike στη θάλασσα από οξύ καρδιακό επεισόδιο που προκάλεσαν ποικίλοι στρεσογόνοι παράγοντες και η έντονη ποδαρίλα που αναδυόταν από τα εφτά νεραϊδοπαρμένα αδερφάκια του μέσα στην μικρό τους ακλιμάτιστο φτωχικό. Τον τελευταίο καιρό ο μονάκριβος μας Kike είχε πέσει σε βαριά κατάθλιψη, με αποτέλεσμα να επιδεινωθεί η κατάσταση της υγείας του καθώς άρχιζε να συνειδητοποιεί ότι το τελευταίο του όνειρο πριν πεθάνει δε θα πραγματοποιούνταν ποτέ. Παρά τις γενναιόδωρες προσφορές των λιγοστών φίλος μας που συγκινήθηκαν από το δράμα του τραγικού μας Kike και παρά τα 0,002 ευρώ, ποσό ασύλληπτο για τα δεδομένα της φιλανρωπικής ιστορίας των s, που κατέβαλε η Trol, τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν στο λογαριασμό που ανοίχτηκε υπέρ του αδικοχαμένου Kike δεν αποτελούν ούτε το 1/10 από αυτά που απαιτούνταν για να μεταβεί στο Λονδίνο και να κάνει τη… δουλειά.

Δυστυχώς και πάλι τα βάσανα του δύσμοιρού μας Kike δεν τελειώνουν με το θάνατο του. Με το που κατέληξε στη θάλασσα το άψυχό του κορμί μεταμορφώθηκε σε ιπποπόταμο - το τελευταίο ζώο στο οποίο ένας άνδρας μα σώας τας φρένας θα επιθυμούσε να μετενσαρκωθεί. Από δω και πέρα και για το υπόλοιπο της ζωής του θα φέρει το άχθος της εγκυμοσύνης και θα είναι μονίμως στο στόχαστρο των τεραστίων σαρκοβόρων αρπακτικών της θάλασσας και έρμαιο στις ακόρεστες σεξουαλικές ορέξεις των θηλυκών ομοειδών του.

I'm high and I'm happy and I'm free
I got my whole heart
Laid out right in front of me
And I finally can see
The way it's always been
The need for peace
Starts from within

So I leave my possesions to the wind
And I'm done with ever wanting anything
Well I can die satisfied
No desires do I hide
Not today, not today
Nor for the next one thousand lives

I want to be a little seahorse
I want to be a little seahorse
A little seahorse

I want to be a little seahorse
I want to be a little seahorse
I want to be a little seahorse...

Well I'm scared of ever being born again
If it's in this form again
Well I wanna know how why where and when and then
I wanna see you be the bright night sky
I wanna see you come back as the light
I wanna see you be the bright night sky
I wanna see you come back as the light

Καλό ταξίδι φίλε Kike και είθε η θεά τύχη να σταθεί πιο γενναιόδωρη μαζί σου στην επόμενη ζωή.

The whole story is here

Σε λίγο θα μας πουν...

Τις προάλλες στη νομαρχία Θεσσαλονίκης έλαβε χώρα συνάντηση κορυφής μεταξύ του εθνοπροδότη, χαμουτζή ΜικρΑλέκου Αλαβάνου του Ρυπαντού και του εθναμύντορος Ποντιο-Πιλάτου Πανίκα Ψωμιάδη του ελεήμονος. Ο οικοδεσπότης, ως είθισται, έκανε δώρο στον φιλοξενούμενο του μια μικρή περιτομή του Μεγάλου Αλεξάνδρου και ένα λευκό τσουτσούνι, προφανώς για να του τη σπάσει, γιατί ο επισκέπτης του προσφάτως πήγε για πολιτικό τουρισμό στη γειτονική πόλη των Σκοπίων δίχως να του φέρει, κατά την επιστροφή, ούτε μια Toblerone από τα Duty Free.

Βεβαίως κάθε οικοδεσπότης έχει δικαίωμα να κάνει στους φιλοξενούμενούς του ό,τι δώρο θέλει – εμείς δεν τον ελέγχουμε για αυτό. Αυτό που δεν καταλαβαίνω όμως είναι γιατί υπάρχει τέτοιος σφετερισμός και κατάχρηση του ονόματος και των συμβόλων (αγάλματα, περιτομές, προπλάσματα, αστέρια, φεγγάρια, σημαίες, στάδια, αεροδρόμια, αλόγατα και δε συμμαζεύεται) της αρχαίας Μακεδονίας και του Μεγαλέκου από τους Θεσσαλονικείς. Μα Εδεσσαίος δεν ήταν ο άνθρωπος; Δηλαδή αν ο μικραλέκος ο ρυπαντής επισκεπτόταν το νομάρχη Πέλλης τι δώρο έπρεπε να του κάνει αυτός; Κανένα ασημένιο πεϊνιρλί; Ε τότε ας του έκανε ο Πανίκας μια χρυσή μπουγάτσα με τυρί, που είναι και ηγέτης μεγαλύτερου νομού. Μήπως οι Βοδενιώτες πρέπει να αναλάβουν δράση και να διαμαρτυρηθούν για τη λεηλασία της ιστορικής τους μνήμης; Φαντάζεστε τι θα γινόταν αν είχαν κατοχυρώσει τα δικαιώματα για την αποκλειστική χρήση του ονόματος και των συμβόλων του Μεγάλου στρατηλάτη (όχι του πρώην ποδοσφαιριστή του Άρεως); Φαντάζεστε τι θα γινόταν αν κάθε τουρίστας που επισκεπτόταν τους καταρράκτες της Έδεσσας αγόραζε και ένα αρχαιομακεδονίτικο σουβενίρ; Νιαγάρας θα είχαν γίνει, θα είχαν αφοδευτεί στο τάλαρο. Μόνο έτσι μπορεί να πάει, κύριοι, η επαρχία μπροστά. Αλλά τώρα εκμεταλλεύεται το ιστορικό τους απόθεμα η Σαλλονίκη. Κι αν όπως ισχυριζόμαστε άπαντες, οι ομιλούντες την γραικική, ότι είναι παραχάραξη της ιστορίας η παρουσίαση του Μεγαλέκου ως σλάβου Βασιλέως από τη μεριά των «αδερρφών» βοριομακεδόνων, τότε τι είναι η προβολή του από ορισμένους τραγούς της πολιτικής και εκκλησιαστικής εξουσίας ως το απόλυτο σύμβολο της Θεσσαλονίκης; Αμ, εδώ σας θέλω.

Και από την άλλη από πού κι ως που ο Πανίκας την έχει δει γνήσιος απόγονος και συνεχιστής του έργου του… του γνωστού ντε; Μήπως πέρασε ο τεμέτερον από την Κερασούντα και φύτεψε καμιά Μεγαλεξανδριά που άρχησε να καρποφορεί Μακεδονόπουλα και δεν το πήραμε χαμπάρι; Όχι τίποτα άλλο αλλά με τέτοια διαστρέβλωση που υφίσταται η ιστορία στις μέρες μας φοβάμαι μήπως, παρομοίως με του γυφτοσκοπιανούς που ισχυρίζονταν ότι ο Μπουκουβάλας ήταν Ζάσταβα, μας τον βγάλουν τον λατρεμένο μας και παοκτζή! Ήμαρτον. Είναι γνωστό τοις πάσι άλλωστε ότι ο Αλέξης ανέκαθεν ήταν γρια.

Τέλος, μου τη σπάνε και οι νότιοι που αναφέρουν τη Μακεδονία ως «η Μακεδονία μας», και ναααα το δάκρυ κορόμηλο. Ποια Μακεδονία σας ρε! Ξεχνάτε τι σας κάναμε πριν 2300 χρόνια περίπου; Ξεχνάτε που πήραμε τα παιδιά σας ταξίδι μέχρι την Ταϋλάνδη (και μην ακούω για Ινδίες και βλακείες) παρά τη θέληση τους και δεν τους κάναμε την τιμή να δοξαστούν δίνοντας έστω και μια μάχη της προκοπής; Και να πεις ότι η Ταϋλάνδη ήταν ο τουριστικό παράδεισος που είναι σήμερα, τότε χαλάλι ο κόπος, αλλά δεν… Ο δε συνέλλην Άγης που μας αντεπιτέθηκε εις τας ευρώπας όσο εμείς σουλατσάραμε εις τας Ανατολάς; Να μη θυμηθώ τώρα και το ότι μας θεωρούσατε την εποχή της ακμής σας και βαρβάρους και παρακατιανούς επειδή λέει είχαμε διαφορετικό σύστημα διοίκησης από τις δικές σας πόλη-κράτη και δεν διαθέταμε δούλους και υποτελείς. Ακόμα και Έλληνες μας θεωρούσατε μόνο όποτε σας συνέφερε. Με αυτά και με αυτά πώς σας ήρθε τέτοια αγάπη ξαφνικά για εμάς και μας στέλνετε και μητροπολίτες και Καρατζεφέρηδες για να διοικήσουν τα μέρη μας, ωσάν να ήταν δικά τους; Μήπως αυτά τα κροκοδείλια δάκρυα είναι μέρος ενός νέου σχεδίου για την εδραίωση και ενίσχυση του αθηνοκεντρικού σας κράτους;

Για πρώτη φορά νομίζω ότι θα συμφωνήσει και η Trol μαζί μου, κι ας είμαστε οχτροί.

Old Fashioned Morphine by Jolie Holland

Dooon't Dare...

Έκτακτο ανακοινωθέν:

Μην τυχόν και διανοηθείτε να πάτε να αγοράσετε το σημερινό ΒΗΜΑ. Το αφιέρωμα της εφημερίδας για το Ισλάμ της σειρας βιβλίων Que sais-je? έχει γραφτεί από ένα τύπο της συνομοταξίας των ακατονόμαστων και για αυτό, αλλά και ως ένδειξη σεβασμού προς εσάς, όπως βλέπετε, έχω σβήσει μέρος του ονόματος του.

Σήμερα σαμποτάρουμε την εφημερίδα και μαζευόμαστε όλοι έξω από τα γραφεία της στη Μιχαλακοπούλου για διαμαρτυρία. Έπειτα ακολουθεί πορεία προς τη Χρήστου Λαδά όπου θα μποκάρουμε στην αρχειοθήκη του Ομίλου ΔΟΛ για να κάψουμε όλα τα αποθέματα του ποταπού αυτού βιβλίου, προκειμένου να αποτρέψουμε τη μελλοντική του αγορά από αθώα και ανυποψίαστα παιδιά που δε γνωρίζουν τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει στην υγεία τους η ανάγνωση του. Έτσι κι αλλιώς όποιος θέλει να ενημερωθεί για το Ισλάμ, κυκλοφορούν χιλιάδες πολύ καλύτερα βιβλία από αυτό το αισχρό στην αγορά.

Λυπόμαστε κύριε Λαμπράκη, αλλά σήμερα ήσασταν απογοητευτικός.

Ο σχολιασμός συνεχίζεται κανονικά στο προηγούμενο ποστ.

Καλέ δώστε μου μια ασπιρίνη πριν αρχίσω τη μορφίνη

Σκαλίζω καλικατζούρες αυτόματα αυτή τη στιγμή χωρίς τάξη και δίχως ειρμό στη σκέψη. Μέσα μου ένα νεφελώδες χάος. Μου είναι αδύνατο να προσηλωθώ σε οτιδήποτε τον τελευταίο καιρό. Όχι ότι τα καταφέρνω ποτέ, αλλά τώρα τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Ο μόνος λόγος που ανεβάζω αυτό το ποστ είναι για να αποφύγω ειρωνικά σχόλια του τύπου «Μήπως η παραμονή σου στα Γάλα+Πάγο+S ήταν μεγαλύτερη από ότι... έπρεπε;» (Πόντικας έφη.)Μα δεν ήμουν εγώ στα Γαλάπαγος. Τι θες να κάνω για να με πιστέψεις ,ρε φίλε; Τέλος πάντων, δίνω τόπο στην οργή. Όπα, ακούω Τσαϊκόφσκι τώρα και νοιώθω μέσα μου να ξυπνά ο δαίμονας που θα αναλάβει τη συνέχεια του κειμένου. .. Πάπαλα, πέρασε το δυνατό το και πορωτικό κομμάτι και μαζί του έφυγε και αυτός. Ποτέ μην πιστεύεις ότι κάποιος τρίτος θα κάνει για λογαριασμό σου αυτό που δε μπορείς να κάνεις εσύ. Συνεχίζουμε. Ανήκω και γω στην κατηγορία των ανθρώπων που πιστεύουν στο δόγμα «ο ύπνος θρέφει τα παιδιά κι ο ήλιος τα μοσχάρια». Μα αρέσει ο καλός ύπνος αλλά μ’ αρέσει κι ο ποιοτικός ο ξύπνιος. Έλα όμως που η έκφυλη ζωή και οι ακόμα πιο πρόστυχες κοινωνικές συμβάσεις δε σ’ αφήνουν σχεδόν ποτέ να βρεις μια ικανοποιητική ισορροπία ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο. Το σύστημα μας θέλει μοσχάρια, αγαπητοί! Για αυτό και οι πιο επιτυχημένοι άνθρωποι δεν κοιμούνται πολύ. Εεε καλά, αυτό μάλλον δε στέκει αλλά δεν έχει καθόλου σημασία. Είπαμε γράφω ό,τι μου κατεβαίνει στο μυαλό δίχως δεύτερη σκέψη και επεξεργασία. Το πιο ωραίο πράγμα είναι να κοιμάσαι αργά και να ξυπνάς ακόμα πιο αργά – όποτε γουστάρει το βιολογικό σου ρολόι δηλαδή. Όσο περνάνε τα χρόνια όμως είναι δύσκολο να το κάνεις αυτό σε βάση συνεχή. Ή θα κοιμάσαι νωρίς για να ξυπνήσεις νωρίς –αδύνατο για πολλούς αυτό- ή θα κοιμάσαι αργά και θα ξυπνάς σα ζόμπι την επόμενη μέρα, κακόκεφος και μαχμουρλής, με ένα κεφάλι-καζάνι, χωρίς κέφι για δουλειά , ανήμπορος να πράξεις οτιδήποτε δημιουργικό και παραγωγικό. Αν κοιμηθείς το μεσημέρι έχει καλώς, μεταθέτεις όμως έτσι το βραδινό σου ύπνο για ακόμα πιο αργά, και φτου κι απ’ την αρχή. Η ζωή κύκλους κάνει… Και η σιέστα πάλι δεν είναι πάντα ευεργετική. Αν κοιμηθείς πολύ ύστερα από ένα γερό φαγοπότι το μεσημέρι κινδυνεύεις να ξυπνήσεις το απόγευμα σαν άρρωστος, χειρότερα και από ό,τι ήσουν το πρωί. Τότε τι κάνεις; Σκατά! Ούτε να μείνεις όρθιος μπορείς, ούτε και να κοιμηθείς. Την ξαπλάρεις στο κρεβάτι μπροστά από το χαζοκούτι και περιμένεις να κυλήσει η μέρα σα ζωντανός-νεκρός με την ελπίδα ότι αύριο θα πειθαρχήσεις τον εαυτό σου και τα πράγματα θα είναι καλύτερα. Αμ έλα μου ντε που δεν είναι έτσι. Και πάλι φτου κι απ’ την αρχή. Και όποτε έρχονται άγιες μέρες –ευτυχώς εδώ έχουμε πολλές- και σου δίνει ο θεός των γραικών απλόχερα τη δυνατότητα να κοιμηθείς όσο θες και να το χαρείς, ξυπνάς το μεσημέρι και έντρομος συνειδητοποιείς «χάθηκε και πάλι η μισή μέρα, ρεπηδιώτο» .Οπότε ούτε και έτσι είναι καλά. Το χειρότερο από όλα όμως είναι όταν νυστάζεις νύχτα μέρα και από την υπερένταση δε μπορείς να κλείσεις μάτι. Αν δε η κατάσταση συνοδεύεται από καφεΐνες και αλκοόλ, τότε… βράστα Χαράλαμπε και αφόδευσε μέσα Πολυχρόνη… Καταραμένε Στάλιν πώς τα κατάφερνες και δεν κοιμόσουν ούτε στιγμή; Για αυτό μάλλον σε έτρεμε όλη η γη. Και συ Τσώρτσιλ που μπορούσες να κυβερνάς ενώ έπινες τόοοσο πολύ; Ουπς λάθος θέμα, άσε δε που είσαι πεθαμένος και αποκλείεται να μου δώσεις μια απάντηση έτσι κι αλλιώς.

Με αυτά και μα αυτά τα ασυνάρτητα τα λόγια της άυπνης παραζάλης μου, φτάνω στο σημείο να ζητώ τη βοήθεια σας φίλοι μου αγαπητοί. Έχω ακούσει πολλά καλά πράγματα για τη μορφίνη – ουσία ιερή. Ξέρω ότι κυρίως τη δίνουν στους αρρώστους που πονάνε πολύ, αν κρίνω από το όνομα της όμως, υποθέτω ότι βοηθάει και στον ύπνο. Ο Μορφέας –εξ ου και η μορφίνη- ο γιός του ύπνου ήταν ο θεός των ονείρων. Στην πραγματικότητα δεν αναζητώ το όνειρο, διότι ύπνος με όνειρα σημαίνει ύπνος ελαφρύς. Αυτό που θέλω είναι ένας καλός ύπνος βαρύς και ευτραφής για να ξυπνήσω μια φορά γερός και ευτυχής. Μιας και δε γνωρίζω την ύπαρξη κάποιας ουσίας που να ονομάζεται Υπνίνη εναποθέτω τις ελπίδες μου αποκλειστικά στη μορφίνη. Και επειδή δεν την έχω δοκιμάσει ποτέ, ζητώ από όποιον γνωρίζει βοήθεια, να με συμβουλέψει για τρόπους προμήθειας, χρήσης και όλα τα συναφή, και να ναι σίγουρος πως θα τον ευγνωμονώ για μια ζωή.

JOLIE HOLLAND lyrics

Back Together (Remix)