six feet under

Δε ζήτησα την άδεια της και ούτε ανεβάζω αυτό το ποστ για να την εκθειάσω. Σιγά μην έκανα κάτι τέτοιο για οποιονδήποτε s!
H Trol όμως ανέβασε χθες ένα πολύ witty (ε, είδατε πως τρολιάζω;),με το ιδιαίτερο προσωπικό της στυλ, ποστ σχετικό με το θάνατο και τα συμπαρομαρτούντα του, το οποίο βρίσκω πολύ ενδιαφέρον και με έχει απασχολήσει αρκετά στο παρελθόν.
Θεωρώντας ότι τα έθιμα μας σε ολόκληρη τη χώρα είναι εξίσου κωμικοτραγικά μα και συνάμα ψυχαναγκαστικά, αν και διαφέρουν ως προς τους τρόπους εκδήλωσης τους από τόπο σε τόπο, σας παραπέμπω στο ποστ six feet under με την προσδοκία να πάρω μια ιδέα για το πως αντιλαμβάνονται το θέμα άνθρωποι από διαφορετικά μέρη.
Μια άποψη της Trol είναι ότι παρότι οι νότιοι δεν το έχουν τόσο πολύ το κασμέρι στο αίμα τους, (δηλαδή, όπως το αντιλαμβάνομαι, δε μπορούν να δουν και την κωμική διάσταση του θανάτου ή του πένθους) στην πραγματικότητα they have a small cultural gap there in dealing with loss. Ίδωμεν!