Lazarus

I met a young man on the Skeleton Coast

(He was) Out on his feet and pale as a ghost

I asked him his name, he said ‘Lazarus, man

I’ve come to this country from a faraway land’

It seems like a lifetime since I came ashore

Might’a been twelve years, it might’a been more

(But) I’ve seen tribulation and it’s clouded my mind

So I can’t quite remember what I’m trying to find

An it’s wind on the ocean and rain on the land

Three drops of water and one grain of sand

I’ll tell you a story as quick as I can

I got nothin’ but time, I’m the Lazarus man

He said, “I woke up one mornin’ feelin’ real strange

By mid-afternoon there was fever and pain

And later that night with some friends at my side

I went off to sleep and I guess that I died

I was stumblin’ and risin’ so I couldn’t quite tell

With one foot in Glory and one foot in Hell

On one side the Garden, on one side the Flame

And I thought I heard someone callin’ my name

Yeah, somebody was saying , “Lazarus arise”

Then I sat up and opened my eyes

I wanted to dance but I didn’t have room

So I threw off the sheets and walked out of the tomb

An it’s wind on the ocean and rain on the land

Three drops of water and one grain of sand

I’ll tell you a story as quick as I can

I got nothin’ but time, I’m the Lazarus man

Now, I been from Nazareth to high Barbary

And I realize that there’s no rest for me

I’ve been through the desert, I’ve been on the deep

But since he bid me rise, I ain’t been to sleep

An it’s wind on the ocean – rain on the land

Three drops of water and one grain of sand

I’ll tell you a story as quick as I can

I got nothin’ but time, I’m the Lazarus man

10 Years South Park

Δεν είμαι ειδικός κι ούτε έχω δει όλα τα επεισόδια του South Park για να έχω τεκμηριωμένη άποψη˙ έχω όμως τη βεβαιότητα πως πρόκειται για ένα πολύ σπουδαίο έργο.

Τι είναι όμως αυτό που το κάνει τόσο επιτυχημένο;

Προφανώς η λιτότητά η απλοϊκότητα και η προχειρότητά του σε συνδυασμό με το εκκεντρικά ηλίθιους χαρακτήρες και το χοντροκομμένο εφηβικό, δίχως ιερό και όσιο, βλακωδώς πανέξυπνο χιούμορ του.

Σ’ όλη τη διάρκεια του έχει σατιρίσει τα πάντα. Από τα πιο μεγάλα και σοβαρά ζητήματα που απασχόλησαν όλη την Αμερική μέχρι τα πιο ανούσια και επουσιώδη που δεν απασχόλησαν παρά μόνο «αρρωστημένα» μυαλά σαν αυτά των δημιουργών της σειράς, Matt Stone και Trey Parker. Από Από τα πιο δυνατά και σημαντικά πρόσωπα μέχρι τον πιο ταπεινό ανώνυμο Αμερικανό πολίτη. Α ναι, και τους κλανιάρηδες τους Καναδούς!

Είναι επίκαιρο αλλά και ταυτόχρονα διαχρονικό και οικουμενικό. Σ’ όπιο μέρος του κόσμου και να βρίσκεσαι μπορείς να γελάσεις με την ίδια ευκολία είτε βλέπεις τον πρώτο είτε το δέκατο κύκλο της σειράς.

Είναι φρέσκο, νεανικό και πρωτότυπο, πατάει όμως και πολύ γερά στη μεγάλη κωμική παράδοση που πρώτοι δημιούργησαν οι Monty Python και με επιτυχία συνέχισαν οι Simpsons, o Sacha Baron Cohen και πολλοί άλλοι σπουδαίοι κωμικοί.

Είναι θαρραλέο, έξυπνο, επώδυνο, ανατρεπτικό…

Είναι σοκαριστικό, ξεδιάντροπο, εξωφρενικό, εξωπραγματικό (ενίοτε ή μήπως όχι;), χυδαίο, γκροτέσκο, διαστροφικό, μεταλλάγμένο, σεξιστικό, βλάσφημο, βέβηλο, μισαλλόδοξο και ό, τι άλλο μπορείς ή δε μπορείς να φανταστείς. Και όλα αυτά τα ωραία πασπαλισμένα με γερές δόσεις από αίμα, δάκρυα, σπέρμα, κλανιές, πορδές, εμετούς, ευκοίλιες, δυσκοίλιες, ομιλούντα σκατά και παραμορφωμένα σιχαμερά και διεστραμμένα όντα. Τι άλλο χρειάζεται για να γελάσει κανείς;

Αναφέρεται με άνεση στις πιο μύχιες σκέψεις του ανθρώπου, σε αυτές για τις οποίες ο καθένας θα ήθελε να μιλάει ανοιχτά, αλλά οι ηθικές του αναστολές και ο κοινωνικός του ρόλος δεν του το επιτρέπουν.

Είναι αμφιλεγόμενο. Έχει πολλούς θαυμαστές αλλά και πάρα πολλούς σφοδρούς πολέμιους. Ανθρώπους που παίρνουν τον εαυτό τους ή τις ιδέες που πρεσβεύουν πάρα πολύ στα σοβαρά, είτε προέρχονται από τις τάξεις της συντηρητικής δεξίας είτε της «προοδευτικής» αριστεράς. Μόνιμη τους καταγγελία: ότι προβάλει αρνητικά πρότυπα και διαφθείρει τη νεολαία.

Παίζει με τα στερεότυπα˙ τα κόβει τα ράβει, τα μαζεύει, τα τεντώνει, τα εξευτελίζει, τα διακωμωδεί και τα αποδομεί, αλλά στο τέλος πάλι τα αποκαθιστά, διότι, κακά τα ψέματα, αν δε μπορείς να γελάσεις με τα στερεότυπα, τότε μάλλον τα αποδέχεσαι και τα διαιωνίζεις σιωπηρά.

Κάθε φορά που νομίζεις ότι, με το να σατιρίζει τον ιδεολογικό σου αντίπαλο, συστρατεύεται μαζί σου, στρέφεται εναντίον σου και σε γελοιοποιεί με τον ίδιο και χειρότερο τρόπο. Διότι για κάθε Μπους της πατρηδοκαπηλικής δεξιάς υπάρχει και ένας Μπιν Λάντεν ή αντι-Μπους της φονταμενταλιστικής αριστερά των δήθεν φιλειρηνικών, οικολογικών, φεμινιστικών και anti-globalism κινημάτων. “ There's a difference between dicks and assholes. Because there are terrorists -- assholes -- you've got to have dicks, people who hunt down terrorists. Dicks are bad, and it sucks to be a dick, but it's way worse to be an asshole, and because there are assholes, we need dicks. So shut the fuck up, all you pussies!” (Trey Parker)

To South Park σατιρίζει˙ δε λαϊκίζει, δεν ηθικολογεί, δεν κολακευει το κοινό αίσθημα και προπαντώς δεν παίρνει θέση. Ερμηνεύεται ποικιλοτρόπως χωρίς να σε υποβάλει στη βάσανο της προσπάθειας να διαγνώσεις τι θέλει να πει… ο ποιητής. Απελευθερώνεσαι και το βλέπεις όπως γουστάρεις.

Η φίλη των δημιουργών του South Park, η Penn Jillette λέει: “If Matt and Trey came out and said what they were about, all of a sudden people would watch the show with a map," says Penn Jillette, a close friend. "But you shouldn't have a map to look at during the ride. You must trust the art and not the artist. They'll never say what they're about.”

Αφορμή του ποστ είναι το άρθρο το Rolling Stone για τη συμπλήρωση των δέκα χρόνων της σειράς.

What Time Is It?

Italians when it comes to telling the time, they have no equal whatsoever!

My Urinologies

What lies beneath the URL and the title of my blog, ourodoxeio (in Greek means urinal or piss box etc.)? Pretty much nothing! To be honest, I’ve already regretted using this name! The exact moment I decided to create a new blog, the word “ourodoxeio” came to me as a revelation. It wasn’t a product of elaborate thinking at all. I didn’t actually like it but since I couldn’t come up with a more sophisticated title, I stack to it, unable to foresee the negative repercussions it would have to my reputation. Now that over 2 million people have known my blog by that name, I’m afraid it’s too late to change it.

I don’t remember myself ever having a particular liking for pissing paraphernalia. I’ve always been more into shite as it is a more interesting subject -with more to tell about- gives rise to funny discussions and brings people closer to one another. Few years ago I conducted a study about crap and I concluded that quality poo-time is the only key to unlock the well-hidden 7^th gate of the “Chamber of Ideas”, a place located far in the outer space way beyond the boundaries our imagination can reach now.

You can read more about this here

Yes, I am disappointed that the ridiculous title of my blog is totally incompatible with the gravity of the matters discussed in the previous posts and, therefore, I would like to make an apology to all these people who entered my blog in the hope to see perverts pissing around and drinking urines from the toilet.

So, in order to satisfy them, I decided to dedicate this post to the best urinals around the globe.

More Urinals at http://www.urinal.net/

Destroy Greek Rock & Roll

All perversions of the third eye
through distorted and exaggerated images,
perverted authors and musicians,
and other forms of intellectual expression,
and we especially call for the judgement in this hour
and the destroying of the Greek Rationalist Movement directed
specifically against children
through the works that were portrayed,
and working specifically through these individuals,
for whom we call for
the judgement of the sacred fire of this hour,
before the throne of almighty god,

Nikos Dimou, Mimis Androulakis, Jimis Panousis,
Yiannis Boutaris, Soti Triantafillou, Nionios Savopoulos,
Emmanouil Roidis, Adamantios Korais, Theo Aggelopoulos,
Dimosthenis Kourtovik, Richard Someritis, Yiannis Harris,
Stathis Tsagarousianos, Andreas Andrianopoulos, Yiannis Pretenderis,
Manolis Vasilakis, Nikos Sifounakis, Nikos Mpistis, Harrygreco
Pasxos Mandravelis, and the list goes on!

I'm really sorry if I failed to mention anyone who deserves to be thrown into fire more than the guys mentioned above .

Constitutional Reform - Article 1

(If you want to turn off the music go to the previous post)

1. Tο πολίτευμα της Eλλάδας είναι Προεδρευόμενη Kοινοβουλευτική Δημοκρατία.

To πολίτευμα μας είναι μάλλον καλό˙ βρίσκεται στην ίδια γραμμή με τις ποιοτικότερες δημοκρατίες του κόσμου και σίγουρα δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα.

Για το θέμα του Προέδρου μπορεί να γίνει συζήτηση όμως. Έχω πει και στο παρελθόν ότι θα μπορούσαμε να είχαμε και Συνταγματική Μοναρχία αρκεί ο βασιλιάς να είναι κανονικός βασιλιάς και να έχει πείρα. Όχι σαν τον Ποπό που δεν ξέρει τι του γίνεται! Αν νομίζετε ότι πρέπει να το γυρίσουμε στη Μοναρχία προτείνω τα εξής πρόσωπα, τα οποία είναι γεννημένα βασιλιάδες: King Kong, King Dong, King Monkey, Don King, Queen Latifah ή τον Burger King.

Κάποιο επίσης λένε ότι το Βρετανικής έμπνευσης Κοινοβουλευτικό σύστημα δεν ταιριάζει σε μας και για αυτό το λόγο πρέπει να επιστρέψουμε στις ρίζες των προγόνων (;) μας, στην άμεση δημοκρατία. Κάτι τέτοια ακούνε στη Θεσσαλονίκη και ψηφίζουν σούμπιτοι Ψωμιάδη. Δε χρειάζεται να πω τίποτα άλλο, νομίζω, για το ότι η άμεση δημοκρατία δεν μπορεί να λειτουργήσει στο σημερινό κράτος.


2. Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.

Αυτό λίγο λαϊκίστικο ακούγεται, αλλά δεν πειράζει. Όλες οι δημοκρατίες λίγο πολύ σ’ αυτό το θεμέλιο επάνω στηρίζονται. Θα μπορούσαμε ενδεχομένως, όπως έκαναν και οι Γάλλοι, να σφάξουμε ένα κόκορα για να δέσει πιο καλά το μπετόν!

Χαχαχα, σε καλό να μας βγει!

3. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.

Εντάξει, ας μην τα τροποποιούμε όλα και κουραζόμαστε άδικα. Άσε το λαό να χαίρεται ότι κυβερνά μόνος του. Όπως ο καθένας δικαιούται 15 λεπτά διασημότητας, έτσι δικαιούται και 15 λεπτά εξουσίας.

Βρε άμα ήμουν εγώ Πρωθυπουργός για 15 λεπτά, θα…

…θα είναι το νέο μότο!

Constitutional Reform

Νομίζω πως έχει καταντήσει βαρετό και ηλίθιο να μιλάμε συνεχώς από τη μεταπολίτευση και πέρα για την ανάγκη αναθεώρησης του Συντάγματος. Αν μη τι άλλο η αξίωση αυτή καταδεικνύει την πλήρη αποτυχία του πολιτικού μας συστήματος, όπως πολύ σωστά, μόνος σαν καλαμιά στον κάμπο, επισημαίνει ο φίλτατος Μίμης Ανδρουλάκης.

Αφού λοιπόν το σύστημα είναι ανίκανο να αναθεωρήσει το Σύνταγμα με προοπτική χιλιετίας, αυτή τη δουλεία την αναλαμβάνω εγώ μαζί με τους συνεργάτες μου από δω και στο εξής. Τις τελευταίες μέρες εκπονήσαμε ένα σχέδιο Συντάγματος το οποίο αναμένεται να ταράξει συθέμελα το οικοδόμημα του σύγχρονου Ελληνικού κράτους. Κοινοποιήσαμε ένα προσχέδιο στο Μπλογκ του Ευάγγελου Βενιζέλου και οι αντιδράσεις που λάβαμε ήταν άκρως θετικές και ενθαρρυντικές. Ο Ευάγγελος μάλιστα που είναι συνταγματολόγος και ξέρει από τέτοια πράγματα, κατενθουσιασμένος μας διαβεβαίωσε ότι τις προτάσεις μας τις βρήκε εξαιρετικές και ότι προτίθεται ως νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ να τις καταθέσει αυτούσιες για ψήφιση στη μεθεπόμενη αναθεωρητική βουλή.

Εμείς όμως δε βιαζόμαστε και δεν προχωράμε δίχως να λάβουμε την έγκριση των ανθρώπων που εκτιμάμε πολύ. Αποκαλύπτουμε, μέσω αυτού του μπλογκ, μία-μία τις προτάσεις μας για κάθε άρθρο του Συντάγματος και αναμένουμε τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας. Επειδή οι βασικές μας προτάσεις έχουν χαρακτήρα οικουμενικό και διαχρονικό ο Ελληνικός λαός ίσως να μην ώριμος αρκετά για να τις υιοθετήσει άμεσα. Για αυτό το λόγο και λαμβάνοντας υπ’ όψιν την κομμουν-ορθόδοξη ιδιαιτερότητα του έθνους μας, αποφασίσαμε να προτείνουμε και κάποιες εναλλακτικές ρυθμίσεις, ώστε να ικανοποιήσουμε μια όσο το δυνατόν πιο ευρεία γκάμα πολιτικών πεποιθήσεων, αν και για να ‘μαστε ειλικρινής, αυτές τις εναλλακτικές ρυθμίσεις δεν τις πολύ-γουστάρουμε.

Στο τέλος θα γίνει ψηφοφορία και θα αποφασίσω εγώ!

Athena Andreadis

"Clearly a fine songwriter … one of the discoveries of the year." The Guardian

"She deserves mainstream exposure." The Observer

When I'm writing music I can almost smell the earth and the sea of
Greece

My mother had the most incredible voice so I learned orally from her. She
used to sing me to sleep with lullabies and she had a huge repertoire of
traditional songs - songs of the immigrants who ended up on the mainland after
the catastrophe of Asia Minor and the exchange of population from the Turkish
Ottoman Empire. Those songs were full of the pain of the displaced Greek and I
connected with that.

Music is so important to me that I've got to play it for myself, even when
I'm
alone, so if I'm happy, sad or inspired, I'll go to my room and sing
and
play
the piano.

A favourite song:

'Smyrneiko Minore' is a song that I've loved for years. It's was originally
sung by the renowned traditional singer, Marika Papiga. I've featured my own
arrangement on our album. It's an amanes or lament from Smyrneiko, popular among
those Greeks who had to migrate to the mainland of the former Ottoman Empire. It
combines the emigrants' pain and nostalgia as well as evoking a spiritual
feeling. It's based on the drone like much of Greek music and it's modal so when
the drone changes, you go to another scale.

I listened to the original recording as well as newer versions and decided
to make my version different. I start the song with a drone from the cello,
lyra
and bass while I sample my voice doing a harmonic acting also as a
drone. Then I
come in singing the melody. After the first verse, the
percussion joins and the
scale changes. You can almost hear the tears of the
dislocated people.

Last summer (2002) I started collecting traditional Greek songs and arranging
them for a small group, as well as writing my own compositions with Greek
elements. I had the idea of bringing together musicians from different
cultures
to explore and experiment with the music. Four of the musicians,
the lyra
player, the classical guitarist, the cellist and I, the singer, are
from Greece,
the percussionist (daf player) is from Persia, the jazz
guitarist from Norway
and the double-bass player from England.

"Athena Andreadis blends her love of the traditional songs and poetry of her native Greece with elements of jazz, contemporary and classical music. Her exceptional voice is as suited to the ancient Greek laments as it is to her own original material, which she sings in both Greek and English. The huge word-of-mouth response to Athena's live appearances suggests there are many who crave the quiet place provided by this kind of music" (Daily Telegraph).

B R E A T H E W I T H M E (2007)

1/ to be with you
2/ recently scarred *
3/ inside out *
4/ green eyes
5/ pretty things
6/ shades of grey
7/ all i see is you
8/ wooden horse
9/ running to you
10/ eden (garden state)
11/ let me in *
12/ breathe again

* hear these tracks on Athena's MySpace

"On her recent UK tour, Athena sang in both Greek and English, but her full-length debut makes an unashamed play for the Anglo-speaking market, displaying a striking turn of phrase for someone not writing in their first language ("I am not your vision, your drug, your high/I am not a shelter to keep you dry"). More Jane Siberry or Laurie Anderson than Dido or KT Tunstall, these dozen compositions sparkingly span the boundaries of folk, pop, jazz and world music, enhanced by a voice of great emotional resonance and exquisite co-production by Joe Boyd". (UNCUT)

Available through Amazon and i-Tunes

SNAPSHOT (CD EP, 2006)

1 / green eyes
2 / circles
3 / thalassa melania
4 / eden (garden state)
5 / stis pikrodafnis ton antho

E A R L I E R D E M O S (2002)

1 / smyrneiko minore*
2 / ela pare me**
3 / djivaeri*

Roots magazine has described Athena as “on the verge of greatness” Take the chance to see her in a small and intimate venue before she starts filling stadiums. (pembrokeshiretv.com)

OFFICIAL SITE

http://www.athenaandreadis.com/main.html

INTERVIEWS

HomeboyMediaNews

fRoots

Savoura Vivre

Τον Mr Zambounis όλοι τον γνωρίζετε, υποθέτω. Είναι ο κύριος «καλοί τρόποι», ο πιο διάσημος και ίσως ο μοναδικός σαβουαροβιβρολόγος στην Ελλάδα. Γνωστός από το βιβλίο του Savoir vivre, τις συνεργασίες του με περιοδικά και της τηλεοπτικές του εμφανίσεις. Διαθέτει πρόσβαση στους κύκλους των βασιλικών οικογενειών της Ευρώπης, κρατάει επαφές με το διεθνές Jet Set και είναι πολύ καλός φίλος της πέως βασιλικής οικογένειας. Είναι ο άνθρωπος που θα σας δείξει πως να κρατάτε το μαχαιροπήρουνο, πώς να κάθεστε στο τραπέζι, που να βάζετε τους αγκώνες σας και πώς να κλάνετε διακριτικά χωρίς να σας καταλάβουν. Από τον τρόπο που μιλάει και κινείται, από το εκλεπτυσμένο γούστο και την πραότητα του χαρακτήρα του αναβλύζει μια ευγένεια και αποκαλύπτεται μια παιδεία εντελώς ξένη προς τα δικά μας πρότυπα. Ακόμα κι αν δεν τον γνωρίζει κανείς προσωπικά, εύκολα μπορεί να διακρίνει ότι δεν είναι ο Έλληνας που έχει συνηθίσει. ΟΚ, όλα καλά μέχρι εδώ…

Πρόσφατα στην εκπομπή του Μίκη Θεοδωράκη «Πρωταγωνιστές» έκανε τη δήλωση πως Τζεντλεμαν και Έλληνας είναι έννοιες ασύμβατες. Σίγουρα αυτή η δήλωση ακούγεται προκλητική, δε θα έπρεπε να δημιουργεί αντιδράσεις όμως, διότι με μια πιο νηφάλια ματιά θα διαπιστώναμε ότι δεν απέχει πολύ από την αλήθεια. Σε μια χώρα με ξενόφερτη μοναρχία, εισαγόμενη αριστοκρατία, την πιο ολιγάριθμη αστική τάξη της Ευρώπης και έναν φτωχό και αμόρφωτο λαό θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να αναπτυχθεί ένας κώδικας συμπεριφοράς εφάμιλλος των ανώτερων τάξεων των ανεπτυγμένων Κρατών. Ξανά ΟΚ!

Πίσω όμως από την καθωσπρεπική βιτρίνα του Κ. Ζαμπούνη υπάρχει ένα τεράστιο ΑΛΛΑ! Όχι δεν έχει να κάνει με το ότι δεν είναι γνήσιος γαλαζοαίματος. Η ευγένεια δεν είναι μόνο προνόμιο των αριστοκρατών. Και οι Μπάτλερ γνωρίζουν τους κανόνες καλής συμπεριφοράς κι ας μην έχουν την ευγένεια καταγεγραμμένη στο DNA τους. Ούτε έχει να κάνει με το ότι γεννήθηκε στη Βέροια από κομμουνιστές γονείς, θαυμαστές του Στάλιν. Τι σημασία έχει αν ως παιδί καθάριζε τη μύτη του με τον παράμεσο, έτρωγε ποντιακά φαγητά και ρευόταν δυνατά στο τραπέζι; Όλα αυτά δεν είναι σοβαροί λόγοι να του προσάψεις κάποια μομφή για το έργο του και την προσωπικότητά του. Τα παιδιά είναι αυτόνομες μονάδες, ελεύθερα να διαμορφώνουν την προσωπικότητα τους και να χαράζουν την πορεία τους στη ζωή ακόμη κι αν χρειαστεί να συγκρουστούν με την οικογενειακή τους παράδοση. Αν μη τι άλλο οι αυτοδημιούργητοι οι άνθρωποι είναι πιο αξιοθαύμαστοι από τους γόνους «καλών» οικογενειών. Αν όμως θέλει ο κόσμος να τον παίρνει στα σοβαρά και να μην πιστεύει ότι είναι ένας απατεώνας όπως οι Gentlemen Highwaymen από την ταινία Plunkett & Macleane, ο Κ. Ζαμπούνης οφείλει να απαντήσει με πειστικότητα στο εξής ερώτημα.10;">

ΠΟΣΟ ΣΥΜΒΑΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΝΝΟΙΕΣ
ΤΖΕΝΤΛΕΜΑΝ ΚΑΙ μΠΑΟΚΤΖΗΣ;


Αφού κλείσετε πρώτα τη μουσική
(Peter Bjorn & John - Young Folks)


δείτε αυτό το video και και απαντήστε:


ΤΙ ΣΧΕΣΗ ΕΧΕΙ Ο μΠΑΟΚ ΜΕ ΤΟ SAVOIR VIVRE;

Μήπως αυτοί το πρωτοδίδαξαν στους γάλλους;

Πατήστε εδώ να δείτε


Τι Είναι Η Ευγένεια Τελικά;
Ρόλος Ή Έμφυτη Συμπεριφορά;

Αν δυσκολεύεσαι να απαντήσεις
ένα μόνο θα σου πω:

ΣΚΕΨΟΥ ΚΙΤΡΙΝΑ