Ας βοηθήσουμε όλοι το μικρό Kike να υλοποιήσει το στόχο του (συνέχεια)

(Αυτή η ιστορία-έκκληση για βοήθεια αποτελεί συνέχεια του προηγούμενου ποστ. Επειδή ξέρω ότι οι δυτικοί σας κώλοι θα βαρεθούν να στρωθούν να διαβάσουν μια πονεμένη ιστορία για τον τρίτο κόσμο, τουλάχιστον αν όντως επιθυμείτε να βελτιώσετε την ευσπλαχνική σας εικόνα ενώπιον ανθρώπων και θεού, διαβάστε τις τελευταιές παραγράφους για την επιθυμία του Kike και την έκκληση για βοήθεια. Δώσε και σώσε...)

Και οι περιπέτειες με την υγεία του πονεμένου Kike δεν τελειώνουν εκεί. Γεννήθηκε με ίκτερο και μέχρι τα τέσσερα είχε βγάλει ανεμοβλογιά οστρακιά και μαγουλάδες. Στα πέντε του έπαθα λευχαιμία, στα έξι τύφο, κοκίτη και εχινόκοκκο, στα εφτά του κάνανε αιμοκαθάρσεις, στα οχτώ έβγαλε έρπητα ζωστήρα και μελιταίο πυρετό, στα εννιά δεν είχε τίποτα, στα δέκα έπεσε από τη μπανανιά και έσπασε 38 κόκκαλα, στα έντεκα που χαμουρευόταν με μια γιαπωνεζούλα κόλλησε ιό κοξάκι, στα δώδεκα σύφιλη, στα δεκατρία είχε γρίπη και φέτος στα δεκατέσσερα του πέσανε δύο κεραμίδες στο κεφάλι: μία από την καλύβα του μπαρμπα Tomaso του φαφούτη και μια άλλη μεγαλύτερη που μέλλει να είναι και η οριστική.

Πριν λίγες μέρες οι γιατροί σε μια απλή εξέταση για αιμορροΐδες διέγνωσαν μια πολύ σπάνια ασθένεια στο αίμα του κακορίζικου Kike, η οποία ονομάζεται "σύνδρομο Heinz" και είναι ανίατη. Το αίμα του μέρα με τη μέρα πήζει όλο και πιο πολύ και υπολογίζεται ότι σε ένα χρόνο από τώρα ακριβώς θα έχει αποκτήσει την πυκνότητα του κέτσαπ, οπότε θα φράξουν οι αρτηρίες του και θα πεθάνει για τα καλά. Σύμφωνα με τους ειδικούς, δεν υπάρχει καμιά ελπίδα για τον πολύπαθο Kike καθώς τα κονδύλια που προορίζονταν από τις κυβερνήσεις των ανεπτυγμένων κρατών για την αντιμετώπιση της ασθένειας,τα έχει μπλοκάρει το ισχυρότατο λόμπι των κετσαποπαραγωγών, φοβούμενο τον αρνητικό αντίκτυπο που θα είχε στις βιομηχανίες τους η ενδεχόμενη επαλήθευση της αρχικής εκτίμησης του διακεκριμένου Ιταλού επιστήμονα Jacobo Mutardo ότι, δηλαδή, η πρωταρχική αιτία εμφάνισης του συνδρόμου Heinz είναι η μεγάλη κατανάλωση κέτσαπ, και δη της εταιρίας heinz. Όχι ότι οι άλλες φίρμες είναι αθώες. Να εξηγούμαστε, έτσι;

Ο βασανισμένος Kike τη δυστυχία την αντιμετώπιζε πάντα με τα όνειρα. Κλεισμένος στην παράγκα διάβαζε βιβλία και περιοδικά μόδας (όχι δεν είναι γκέι, αλλά του αρέσουν τα μοντέλα) και έπλαθε με τη φαντασία του κόσμους φανταστικούς με πρωταγωνιστή τον ίδιο και μεγάλες σταρ του Hollywood. Το ρεαλιστικό του όνειρο ήταν μια μέρα να μορφωθεί, να πάει στο Πανεπιστήμιο (θα ήταν ο πρώτος στο Μαντρουγκαναίικο) να κάνει ταξίδια μακρινά σε τόπους άγνωστους και ονειρικούς και να γίνει ένας άνθρωπος σπουδαίος και τρανός που θα τον θαυμάζουν όλοι και θα τον ευγνωμονούν. Παρά τις αντιξοότητες και αντίθετα με τα τους συνομηλίκους του στο barrio ο ματιασμένος Κike είχε μεγάλο ζήλο να μάθει γράμματα ενώ παράλληλα παρουσίαζε και μια ιδιαίτερη κλίση προς τις τέχνες και ιδιαίτερα τη μουσική. Για αυτό και ήταν ο μόνος στην Παραγκούπολη που συνέχιζε τις σπουδές του στο γυμνάσιο και μάλιστα με υποτροφία στο μουσικό σχολείο Jose Marti Bolivarian. Κάθε μέρα λοιπόν ο μελλοθάνατος ήρωας μας με αυταπάρνηση διέσχιζε πολλά χιλιόμετρα μέχρι να φτάσει στο barrio Sarria και εισερχόμενος από την τέταρτη θύρα του ειδικού σχολείου αυτού, το οποίο προσπαθεί να εξημερώσει τα φτωχόπαιδα των λόφων του Καράκας διδάσκοντας τους τις αρετές τη κλασικής μουσικής, οδηγούνταν στους χώρους διδασκαλίας εκμάθησης τούμπας και κλαρίνου (το όργανο που δείχνει να αρέσκεται να παίζει το γυμνό κοτόπουλο, το έμβλημα της τέταρτης θύρας του σχολείου Μπολιβάρ).


Ο αναξιοπαθής Kike έχει πάψει να ονειρεύεται και να ελπίζει στην κατάστασή του. Τα όνειρα δεν έχουν καμιά αξία πια. Το μόνο που θα τον ικανοποιούσε πριν φύγει από το μάταιο τούτο κόσμο είναι να έρθει σε επικοινωνία με κόσμο, με κόσμο πολύ από όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη προκειμένου να τους εκφράσει την τελευταία του επιθυμία, ώστε αν είναι δυνατόν, να τεθούν όλες οι δυνάμεις του σύμπαντος για πάρτι του σε κίνηση(βρε τι σου είναι αυτή η λατινοαμερικάνικη λογοτεχνία!) και να τον βοηθήσουν να την πραγματοποιήσει. Όχι ο άμοιρος Kike δεν έχει κάποια σαχλή επιθυμία, όπως το να μαζέψει βουνά από ταχυδρομικές κάρτες με σκοπό να να κάνει κάποιο δίχως νόημα ρεκόρ και να μπει σε εκείνο το Ιρλανδικό βιβλίο με τις μπύρες. Όχι. Ο μόνος στόχος που έχει θέσει ο Kike o ημιθανής πριν κλείσει τα μάτια του είναι, να πηδήξει την Kate Moss!



Και για αυτό ζητάει τη βοήθεια σας, υλικά και ηθικά.


Αρχικά θα χρειαστεί ένα μεγάλο ποσό για να μεταβεί στο Λονδίνο αεροπορικώς˙ έπειτα χρήματα για το ταξί από το αεροδρόμιο ως το σπίτι της Kate και τα έξοδα διαμονής˙ πληροφορίες για τη διεύθυνση της και tips για το πως να τη ρίξει˙ δυο με τρεις μπράβους εθελοντές σε περίπτωση που συναντήσει στο κατώφλι του σπιτιού τον Pete Doherty και του επιτεθεί˙ και γενικα οποιαδήποτε άλλη βοήθεια είναι θεμιτή.


Όποιος επιθυμεί μπορεί να καταθέσει χρήματα στο λογαριασμό της HMSBSB 20558722 ή να αποστείλει χρήματα ταχυδρομικώς στη διεύθυνση:

Help Kike Foundation
Casa de Rómulo Gallegos,
Av. Luis Roche con tercera transversal,
Altamira,
Caracas 1062

Ας συμπαρασταθούμε όλοι στο δράμα του μικρού Kike...

Σήμερα θα σας πω την Ιστορία του Kike Madrugadinios, του ετοιμοθάνατου παιδιού από τη Βενεζουέλα που ζητά τη συμπαράστασή σας.

Ο αρρωστιάρης Kike είναι ένα δεκατετράχρονο ονειροπόλο παιδί από το barrio Petare, τη μεγαλύτερη φτωχογειτονιά του Καράκας. Η ζωή, όπως και στα περισσότερα παιδιά στη χώρας του, δεν υπήρξε ποτέ γενναιόδωρη μαζί του. Από την πρώτη στιγμή που είδε το φως της ημέρας αντιμετωπίζει αλλεπάλληλα βάσανα και δυστυχίες, τα οποία κυριολεκτικά έχουν τσακίσει κάθε αισιόδοξη προοπτική για το μέλλον του. Η άγρια φτώχεια του, φυσικά, δεν αποτελεί κάποια ιδιαιτερότητα για τα δεδομένα της Βενεζουέλας, η κακοδαιμονία όμως του Kike, ειλικρινά σας μιλάω, δεν έχει προηγούμενο!

Ο πατέρας του ο Madrugado, ένας Βραζιλιάνος -με μακρινή Κυπριακή ρίζα- ακαμάτης μέθυσος, γόνος ξεπεσμένης οικογένειας βαρώνων από τις φαβέλες του Ρίο Ντε Τζανέιρο, κακομεταχειριζόταν αυτόν και τα εφτά διανοητικά ανάπηρα αδέρφια του από τη βρεφική τους ηλικία. Τα έδενε στην καρέκλα με την τριχιά σφιχτά, τα έβριζε χυδαία, τα κατουρούσε, τα έφτυνε κι έπειτα έβγαζε τη ζωστήρα και τα χτυπούσε δυνατά μέχρι να βγάλουν μώλωπες σε όλο τους το σώμα. Όταν, ως παιδιά, έκαναν φασαρία παίζοντας με το μοναδικό τους παιγνίδι, τον Gonzalez τον αρουραίο, μέσα στην παράγκα και δεν τον αφήνανε να ξεκουραστεί από τα νυχτοπερπατήματα της προηγούμενης βραδιάς, έπαιρνε το τηγάνι με το καυτό λάδι και το έχυνε στις πατούσες τους για να... μάθουν να είναι καλά παιδιά και να μην τρέχουν μέσα στο σπίτι, καθώς αυτό ήταν φτιαγμένο από σάπιoυς κορμούς παπάγιας που μετέφεραν οι πρόγονοι του από τη Βραζιλία και κινδύνευε να καταρρεύσει από τον παραμικρό τριγμό! Δεν ήταν λίγες οι φορές επίσης που μπροστά στα αθώα παιδικά τους μάτια βίαζε τη μητέρα τους ή έκανε σεξ με άλλες γυναίκες του δρόμου. Δίχως αμφιβολία τα τραύματα και τα εγκαύματα που άφησε στην ψυχή και το σώμα του δυστυχισμένου Kike ο Madrugado είναι πολλά˙ και γιατρειά δεν έχουν. Σήμερα, ευτυχώς, ο Madrugado βρίσκεται στη φυλακή , καθώς πρόσφατα συνελήφθη να ασελγεί πάνω στο εγκυμονόν σώμα ενός κατοικιδίου ταπίρ το οποίο ανήκει σε έναν από τους υπουργούς της Κυβέρνησης Τσάβες, πράξη εγκληματική που τιμωρείται με την ποινή της ισόβιας κάθειρξης κατά τον Ποινικό Κώδικα της Βενεζουέλας. Σύμφωνα με εξακριβωμένες πληροφορίες, λόγω του ψυχολογικού σοκ, το ταπίρ, η τυχερή μασκότ του υπουργού κατά την τελευταία προεκλογική περίοδο, απέβαλε ενώ βρισκόταν στο τριακοστό μήνα της κύησης, γεγονός που εξόργισε τον ίδιο τον πρόεδρο Τσάβες προσωπικά, θέτοντας έτσι τον ανυποψίαστο Kike, το μόνο σώφρον μέλος της οικογένειας των Madrugadinios, στο στόχαστρο της νέας του κατασκοπευτικής πολιτικής εναντίον των αντιφρονούντων του καθεστώτος.

Στυλοβάτης της οικογένειας των Μadrugadinios ανέκαθεν υπήρξε η μητέρα του κακότυχου Kike, η Esmeralda, η μειλίχια ιερόδουλη από το δημοτικό διαμέρισμα Dapipa του Μπολιβαρικού Δήμου San Cristobal στη δυτική Βενεζουέλα, κόρη της Juanitas της μάγισσας και ενός τύπου που ονομάζεται Αγνώστου Πατρός, τον οποίο η Esmeralda δε γνώρισε ποτέ. Η Esmeralda ήτανε μάνα ευαίσθητη και στοργική, δυστυχώς όμως δεν είχε την πολυτέλεια να αφιερώνει όσο χρόνο θα ήθελε κοντά στον αγαπημένο της τον Kike τον φιλάσθενο και τα εφτά σεληνιασμένα παιδιά της καθώς ήταν υποχρεωμένη εκ των πραγμάτων να εργάζεται 24/7 με τα πόδια ανοιχτά προκειμένου να καλύψει της πολυποίκιλες ανάγκες της οικογένειας και να χρηματοδοτεί τα ολοένα και πιο άγρια μπεκρουλιάσματα και τα γαμήσια πολυτελείας του Madrugado με τις νέες σοσιαλιστικής εσοδείας πόρνες του λιμανιού. Πριν δύο χρόνια, σε μια από τις πιο ευτυχισμένες μέρες της ζωής του ησυχία-δε-θα-βρω-ποτέ Kike, όταν η λατρεμένη του μητέρα κατόρθωσε να εξασφαλίσει τέσσερις ολόκληρες ώρες αποκλειστικά για την ψυχαγωγία του μικρού μας κακόμοιρου πρωταγωνιστή (τα άλλα τα νεραϊδοπαρμένα δεν τα έβγαζαν έξω γιατί ντρεπόντουσαν την κατακραυγή της παραγκούπολης), πιασμένοι οι δυό τους χέρι-χέρι με κατεύθυνση τα McDonalds στο κέντρο της πόλης για να κλέψουν φακελάκια με μουστάρδα και κέτσαπ (το αγαπημένο έδεσμα του δύσμοιρου Kike), βρέθηκαν κατά λάθος στο επίκεντρο μιας ένοπλης συμπλοκής μεταξύ της πιο αδυσώπητης συμμορίας του Καράκας, τους Tarantinos, και της διεφθαρμένης αστυνομίας της πόλης (η οποία εξαιτίας της απαγόρευσης που επέβαλε η κυβέρνηση στη λήψη μπαξισίου από τη μαφία, δυστυχώς για τον δυστυχή Kike αναγκάζεται τον τελευταίο καιρό να κάνει σωστά τη δουλεία της και να κηνθγάει τους κακούς) ˙ μια αδέσποτη σφαίρα βρήκε στην κλειτορίδα τη γλυκιά Esmeralda και σωριασμένη στο οδόστρωμα της Strada Piqulin άφησε την τελευταία της πνοή. Μια άλλη αδέσποτη σφαίρα βρήκε τον πλέον ορφανό τραβάω-σαν-μαγνήτης-το-μολύβι Kike στο γόνατο και από τότε έχει χάσει το 50% της ακοής του από το αριστερό το αυτί και το 25% της όρασης του από το δεξί του μάτι. Τον άφησε και σακάτη συν τοις άλλοις.


Η ιστορία του μικρού Kike θα συνεχιστεί αύριο, διότι, ανέλπιστα, ήδη γράφτηκαν πολλά και δεν πιστεύω ότι υπάρχει κανείς μαλάκας που θα κάτσει να διαβάσει ένα ποστ με πάνω από 700 λέξεις. Ούτε κι εγώ θα το έκανα προσωπικά, για να είμαι ειλικρινής. Ο σκοπός όμως είναι ιερός και θα συνεχίσω αύριο διότι ο χρόνος είναι πιεστικός και η βοήθεια προς τον Kike δε χωράει πολλές αναβολές

Από εδώ μπορείτε να κατεβάσετε το soundtrack του ποστ

10 Things I'd Do If I Were Invisible

1. I’d sneak into the royal toilets to take a look at how the Queen of England -if she ever of course- takes a crap.

2. I’d go to a fashion show to see models making out in the dressing rooms.

3. I’d visit a porn movie set.

4. I’d help my team win all titles by poisoning its opponents before each match.

5. I’d eliminate all belligerent armies in developing countries because they make so much noise.

6. I’d launch a nuclear missile attack against each superpower so that star wars restart once more.

7. I’d move permanently to Angelina Jolie’s house.

8. I’d intentionally promote the interest of the society with my invisible hand ;-)

9. I’d fart out loud near people I don’t like in order to embarrass them before other people’s ears and eyes at very important moments in their lives e.g. weddings etc.

10. I’d run naked around the city.

I found a book on how to be invisible
Take a pinch of keyhole
And fold yourself up
You cut along a dotted line
You think inside out
And you're invisible

Eye of Braille
Hem of anorak
Stem of wallflower
Hair of doormat

I found a book on how to be invisible
On the edge of the labyrinth
Under a veil you must never lift
Pages that you must never turn
In the labyrinth
You stand in front of a million doors
And each one holds a million more
Corridors that lead to the world
Of the invisible
Corridors that twist and turn
Corridors that blister and burn

Eye of Braille
Hem of anorak
Stem of wallflower
Hair of doormat
Is that the wind from the desert song?
Is that the autumn leaf falling?
Or is that you walking home?

Is that the wind from the desert song?
Is that the autumn leaf falling?
Or is that you walking home?
Is that a storm in the swimming pool?

You take a pinch of keyhole
And fold yourself up
You cut along a dotted line
You think inside out
You jump 'round three times
You jump into the mirror
And you're invisible

Constitutional Reform (Article 3)

1. Eπικρατούσα θρησκεία στην Eλλάδα είναι η θρησκεία της Aνατολικής Oρθόδοξης Eκκλησίας του Xριστού. H Oρθόδοξη Eκκλησία της Eλλάδας, που γνωρίζει κεφαλή της τον Kύριο ημών Iησού Xριστό, υπάρχει αναπόσπαστα ενωμένη δογματικά με τη Mεγάλη Eκκλησία της Kωνσταντινούπολης και με κάθε άλλη ομόδοξη Eκκλησία του Xριστού? τηρεί απαρασάλευτα, όπως εκείνες, τους ιερούς αποστολικούς και συνοδικούς κανόνες και τις ιερές παραδόσεις. Eίναι αυτοκέφαλη, διοικείται από την Iερά Σύνοδο των εν ενεργεία Aρχιερέων και από τη Διαρκή Iερά Σύνοδο που προέρχεται από αυτή και συγκροτείται όπως ορίζει ο Kαταστατικός Xάρτης της Eκκλησίας, με τήρηση των διατάξεων του Πατριαρχικού Tόμου της κθ΄ (29) Iουνίου 1850 και της Συνοδικής Πράξης της 4ης Σεπτεμβρίου 1928.

Σ’ αυτό το άρθρο θα προτείνουμε δύο διαμετρικά αντίθετες λύσεις: την ορθή και τη συμφέρουσα.

Πρώτον, ας σοβαρευτούμε επιτέλους. Επιτρέπεται ένα σοβαρό, σύγχρονο και ανεξίθρησκο κράτος να αφιερώνει στο σύνταγμά του 110 (!) λέξεις για τη σχέση εκκλησίας και πολιτείας; Αλλά κι από την άλλη, όλοι αυτοί που φωνασκούν με απειλές και κατάρες υπέρ της διατήρησης αυτού του καθεστώτος, στην ουσία διαπράττουν ύβρη απέναντι στα θεία. Είναι δυνατόν ένας ολόκληρος οργανισμός με τα πρόβατά του, ο οποίος πιστεύει ακράδαντα πως εκπροσωπεί την υπέρτατη αλήθεια και ακολουθεί εθνικά και δοξαστικά την πιο ορθή εκδοχή του χριστιανισμού, να ζητάει συνταγματική προστασία; Ποιόν φοβούνται άραγε; Θα άφηνε ποτέ ο θεός αβοήθητο τον αγαπημένο του λαό στο έλεος των ευρωλιγούρικων αρπακτικών να μηδίσει και να αλλαξοπιστήσει; Θα επέτρεπε ποτέ την αλήθεια του να μείνει χωρίς εκπροσώπηση επί της γης; Μήπως τελικά, κύριοι και κυρίες, η «πίστη» σας είναι άλλοθι για άλλα πράγματα πιο ποταπά;

Και τι πάει να πει «επικρατούσα»; Εντάξει το 90φευγα % δηλώνει Χ.Ο – χρειάζεται και επικύρωση από το δημόσιο για να γίνει αυτό το ποσοστό πιστευτό; Η γραφειοκρατία θα μας φάει…Αν αλλάξει το ποσοστό δηλαδή, πάλι συνταγματική αναθεώρηση πρέπει να κάνουμε; A όχι, ξέχασα, δε μπορεί να γίνει αυτό, διότι η Ελληνική νομοθεσία απαγορεύει τον προσηλυτισμό! Προτείνω λοιπόν τρεις βουρδουλιές στον ποπό για τους προσηλυτιστάς!

Επειδή όμως δεν είναι να τα βάζει κανείς με το κοινό αίσθημα και επειδή ο λαός μπορεί να μην είναι ακόμη έτοιμος να αποδεχθεί την κατάργηση αυτής της διάταξης, τότε ίσως θα έπρεπε να προσανατολιζόμαστε προς την πραγματική, με όλη την έννοια της λέξης, εφαρμογή του άρθρου 3. Προτείνω λοιπόν το χτίσιμο ενός τεράστιου θόλου που θα εκτείνετε από τα βόρεια σύνορα της χώρας μέχρι τα Αφρικανικά εδάφη της, κάπου μέχρι τα Κύθηρα περίπου, έτσι για να εξαγνιστούν κι αυτά, καθώς πάτησε το ποδάρι του ο Τεό εκεί και τα μαγάρισε τα έρμα! Την Κρήτη θα την αφήσουμε έξω φυσικά, διότι υπάρχει κίνδυνος με τις μπαλωθιές τους να μας τον κάνουν κόσκινο το θόλο!

Έτσι λοιπόν η Ελλάδα θα γίνει το πρώτο κράτος-ναός, και θα αποτελέσει εις τον αιώνα τον άπαντα το νούμερο ένα αντικείμενο προσοχής όλης της ημισφαιρίου, που έλεγε και η μαμά του Περικλή. Τα πλεονεκτήματα θα είναι πολλά: Θωρακίζουμε τα σύνορά, προσελκύουμε θρησκευτικό τουρισμό και ξένες επενδύσεις, συσσωρεύουμε μπόλικο χρήμα, γινόμαστε όλοι αλμπίνοι και μας παριστάνει το Hollywood ως κακούς (οι κακοί είναι πάντα πιο cool!), δε μας κουτσουλάνε τα πουλιά, δε μας πρήζουν οι μεγαλύτεροι να πηγαίνουμε στην εκκλησία, γιατί έτσι κι αλλιώς είμαστε μέσα σ’ αυτή, και πάρα πολλά άλλα που δεν προλαβαίνω να γράψω εδώ.

Ψηφίστε την καλύτερη λύση.

2. Tο εκκλησιαστικό καθεστώς που υπάρχει σε ορισμένες περιοχές του Κράτους δεν αντίκειται στις διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου.

Ok, whatever!

3. Το κείμενο της Αγίας Γραφής τηρείται αναλλοίωτο. H επίσημη μετάφρασή του σε άλλο γλωσσικό τύπο απαγορεύεται χωρίς την έγκριση της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ελλάδας και της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας στην Κωνσταντινούπολη.

Ξέρω έναν Λυκούργο Μ., ο οποίος διαμένει στην οδό Διδύμων Καραμανλή 84 στα Πατήσια και κρύβει στη βιβλιοθήκη του μια ανεπίσημη μετάφραση της Αγίας Γραφής, γραμμένη από τον ίδιο. Παρακαλώ την Αστυνομία τήρησης εθίμων, ηθών, παραδόσεων και θεσμών να επέμβει άμεσα, να τον συλλάβει και να στείλει το βιβλίο για καύση σε ειδική τελέτη στην Πλατεία Αριστοτέλους.

Επιστημονικό Hangover

H επιστήμη έχει κάνει τεράστια άλματα προόδου! Μένεις με το στο στόμα ανοιχτό και τα μάτια γουρλωμένα παρακολουθώντας την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους από τότε που ήταν άλογο και τετράποδο ον που έτρωγε βελανίδια μέχρι σήμερα που περπατάει στα δύο και τρώει McChicken, και κυριολεκτικά σου εξαρθρώνονται τα σαγόνια στη θέα των επιτευγμάτων του των τελευταίων πενήντα ετών. Η ανθρωπότητα πλέον έχει ανέβει για τα καλά στο υπερηχητικό, δίχως όπισθεν στο λεβιέ ταχυτήτων, όχημα της επιστήμης και ταξιδεύει με ιλιγγιώδεις ταχύτητες, που προοδευτικά αυξάνονται, πάνω σε μια ευθεία και λεία, αγνώστου αρχιτέκτονος, οδό, για την οποία κανένας, προς το παρόν, δε γνωρίζει αν έχει αρχή, μέση και τέλος και, φυσικά, κάποια συγκεκριμένη αιτία και σκοπό.

Ο άνθρωπος κατάφερε πολλά. Τιθάσευσε τη φύση και προσάρμοσε το περιβάλλον στα μέτρα του και τις επιθυμίες τουֹ θεράπευσε ασθένειες και αύξησε το προσδόκιμο ζωήςֹ έριξε «γέφυρες» και κατέστησε την αστραπιαία διακίνηση ανθρώπων, κεφαλαίων και προϊόντων, από τη μια άκρη του πλανήτη στη άλλη, εφικτήֹ είδε την αόρατη ύλη και δημιούργησε πολύπλοκα συστήματα τηλεπικοινωνιώνֹ έχτισε ουρανοξύστες και σπίτια βιοκλιματικάֹ ανέπτυξε την τεχνολογία: ηλεκτρονικούς υπολογιστές, ρομπότ, Hi-Fi κτλֹ ψηφιοποίησε την πληροφορίαֹ κλωνοποίησε πρόβατα και μαϊμούδεςֹ έστειλε σκύλους και ανθρώπους στο φεγγάρι και μη επανδρωμένα σκάφη… στου διαόλου τη μάνα και μπλα μπλα μπλα μπλα!

Δε χρειάζεται να αναφερθούμε σε όλα τα επιτεύγματα του ανθρώπου, διότι σίγουρα θα πελαγώσουμε και δε θα μας φτάσει και ο χρόνος άλλωστε! Αναλογιζόμενοι μάλιστα και όλα τα «θαύματα» που γίνονται, σε καθημερινή βάση, στις μέρες μας στους -νέους και ακαταλαβίστικους για τον κοινό άνθρωπο- τομείς της βιοτεχνολογίας, νανοτεχνολογίας και… δε συμμαζεύεται, μένουμε ακόμα πιο ενεοί και προετοιμαζόμαστε μάλλον για ένα ακόμα πιο συγκλονιστικό μέλλον.

Πίσω όμως από τη θεαματική πρόοδο της επιστήμης κρύβεται πάντα το μεγάλο «αλλά» της ματαιότητας. Πώς είναι δυνατόν και τι νόημα έχει να ανοίγει η ανθρωπότητα νέους δρόμους στον κόσμο της γνώσης όταν δε μπορεί να επιλύσει απλά, καθημερινά και επίγεια πράγματα; Όχι δεν αναφέρομαι, όπως νομίζεις, στη φτώχεια, την οποία, έτσι κι αλλιώς, δεν έχει καμιά υποχρέωση η επιστήμη να εξαλείψειֹ αναφέρομαι όμως σε κάτι πολύ πιο απλό που σε κάνει να απορείς και να εξίστασαι και κλονίζει την εμπιστοσύνη σου στο μακραίωνο οικοδόμημα της επιστήμης. Πως είναι δυνατόν, ρε κύριε, να ξοδεύεις υπέρογκα ποσά και εργατοώρες για να αποκωδικοποιείς το NBA και να στέλνεις οχήματα έξω από το ηλιακό μας σύστημα, όταν μέχρι σήμερα, το 2007, δεν έχεις βρει ακόμη το αντίδοτο για το Hangover;

Κάτι τέτοια βλέπει ο άνθρωπος και από την οργή του λέει: «Να πάτε να πηδηχθείται κωλοεπιστήμονες εσείς και η ματαιοδοξία σας και όλες οι αισιόδοξες προβλέψεις σας. Τόσα χρόνια μας έχετε στην αναμονή και ούτε ένα μικρό χαπάκι δεν καταφέρατε να βρείτε, άθλιοι. Είστε γελοίοι και άχρηστοι και το μόνο που σας αξίζει είναι ένας αργός θάνατος από ασφυξία μέσα σε μια γούρνα γεμάτη από σκατά ελέφαντα»…

Θα μάθω αύριο-μεθαύριο αν ο πλανήτης Ουρανός έχει νερό και… χέστηκε η Φατμέ στο αλώνι!

Αν θέλετε κύριοι μου να αρχίσει ο κοσμάκης να σας παίρνει στα σοβαρά, λύστε αυτό το μείζον ζήτημα, γιατί αλλιώς όλοι θα σας παρατήσουν και θα ακολουθήσουν το εγγυημένο και ασφαλές στη μακαριότητά του κέλευσμα του Mr «επιστροφή στις ρίζες»:

Όπισθεν ολοταχώς!

Mmmmm...Offal Soup!

Έπειτα από μια περίοδο 48 ημερών εξαντλητικής νηστείας και διαλογισμού ο ονειροκρίτης μου έχει πέσει στο πάτωμα και με τη βία συγκρατώ τον εαυτό μου να μη βουτήξει στη χύτρα με τη μαγειρίτσα.

Έτσι που σκέφτομαι να πάω σε κάποιο απομακρυσμένο χωριό από αυτά που κάνουν Ανάσταση πριν τα μεσάνυχτα, προκειμένου, λόγω της έλλειψης ιερέων, να προλάβει ο παπάς να πάει και σε άλλη εκκλησία ώστε να καλυφθούν όλες οι ανάγκες των μητροπόλεων.

Αν κάποιος γνωρίζει ένα ωραίο τέτοιο μέρος με παπά που ψέλνει πιο γρήγορα απ΄ ό,τι έτρεχε ο Καρλ Λιούις ας μου το υποδείξει έγκαιρα, σας παρακλώ, διότι βρίσκομαι στα πρόθυρα της λιποθυμίας!

Friday Bloody Friday

Για σήμερα είχα σκοπό να ανεβάσω κομμάτια του Μπαχ και να γράψω μια ανάλυση 5000 λέξεων για την ψυχοσυναισθηματική επίδραση της Μεγάλης Παρασκευής υπό την επήρεια του αλκοόλ.

Δε μπορώ να το κάνω όμως γιατί είμαι λίγο άρρωστος και αρκετά στεναχωρημένος.

Χθες η νονά μου για πρώτη φορά μου έφερε για πασχαλινή λαμπάδα ένα λευκό κερί γιατί λέει πως μεγάλωσα πλέον!

Τόσες cool λαμπάδες υπάρχουν ρε γμτ στην αγορά, ένα γυμνό κερί ήταν ανάγκη να μου πάρει;


Αν το λευκό κερί συνοδευτικά είχε και μια Barbie γυμνή σίγουρα κάπως θα άλλαζε το πράγμα!

Come On Die Young

Το τραγούδι Needle In The Hay ακούγεται στην ταινία Royal Tenenbaums (2001) στη σκηνή στο μπάνιο όπου ο Richie Tenenbaum κόβει τις φλέβες του.

Τον Οκτώβριο του 2003 ο Elliot Smith καρφώνει μια μαχαιριά στο στήθος του.

Προφητικό;

Όταν μπαίνεις σε παραπόταμο του Μισισιπή με τα ρούχα, τις μπότες και τραγουδάς το Whole Lotta Love, κάποια στιγμή θα την πατήσεις κύριε Jeff.

Τουλάχιστον εσύ έφυγες σαν καλό παιδί - όχι σαν τον πατέρα σου.

Τώρα… αλληλούια μάγκα !

Κι άλλη φορά να είσαι πιο προσεκτικός.

Με τέτοια γυναίκα και πολύ άντεξε ο άνθρωπος!

Courtney είσαι τόσο ανεπιθύμητη στη χώρα της φιλοξενίας όσο και ο Πάπας!

Piss off Bitch!

Επιληψία… προβλήματα… χάπια πολλά… ένας ημιθανής γάμος… το Stroszek στο βίντεο… στροφή στην κουζίνα… άνοιγμα συρταριού… άρπαγμα του κουζινοσκινου… ταβάνι… σιωπή… και ο μύθος του Rock & Roll συνεχίζεται με τον ηλίθιο από το Βερολίνο να σφυρά αδιάφορα…

Αυτό είναι μάλλον που λένε «αγάπη που γινες δίκοπο μαχαίρι»

Καλά αυτό το παιδί φαινόταν από νωρίς. Γούσταρε τη Francoise Hardy αλλά αυτή δεν ήθελε καν να τον δει στα μάτια της. Πάρκαρε το αμάξι του έξω από το σπίτι της και για τρεις μέρες μπάστακας δεν το κούνησε ρούπι! Η υπηρέτρια κάθε τρεις και λίγο του ζητούσε να φύγει, αλλά αυτός εκεί!

Οι δίσκοι του δεν πουλούσαν. Ήταν πολύ ντροπαλός για να τους προωθήσει. Έπαιξε μόνο λίγα Live με τους Fairport Convention και αποσύρθηκε από τις συναυλίες οριστικά. Λένε μάλιστα ότι και στο στούντιο ηχογραφούσε στραμμένος προς του τοίχου τη μεριά.

Μια μέρα τον σκότωσαν τα αντικαταθλιπτικά. Κάποιοι μιλάνε για αυτοκτονία αλλά μάλλον τα πράγματα δεν είναι έτσι.

Yes mate, you could have been but now you can’t. Take care!

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ

Δεν ξέρουμε τι ακριβώς θέλει να μας πει μ’ αυτή τη φράση ο ποιητής, δαίμονας πάντως ήταν σίγουρα.

Αλλά μην είστε και τόσο σίγουροι πως έχει πεθάνει. Κάποιοι λένε ότι κρύβεται κάπου σαν το βασιλιά και αναμένει την κατάλληλη στιγμή για να ξεπεταχτεί αναπάντεχα πάνω στη σκηνή.

Φέτος έχουμε και τα σαράντα. Όχι του Μακαρίτη αλλά του Άλμπουμ "The Doors"

En Aranjuez Con Tu Amor

Aranjuez,
Un lugar de ensuenos y de amor
Donde u rumor de fuentes
de cristal
En el jardin parece hablar
En voz baja a las rosas

Aranjuez,
Hoy las hojas secas sin color
Que barre el viento
Son recuerdos del romance
Que una vez
Juntos empezamos tu y yo
Y sin razon olvidamos
Quiza ese amor escondido este
En un atardecer
En la brisa o en la flor
Esperando tu regreso

Aranjuez,
Hoy las hojas secas sin color
Que barre el viento
Son recuerdos del romace
Que una vez
Juntos empezamos tu y yo
Y sin razon olvidamos
En Aranjuez, amor
Tu y yo

Aranjuez,

a place of dreams and love

Where a rumour of crystal

fountains in the garden

seems to whisper to the roses

Aranjuez,

today the dry leaves without colour

Which are swept by the wind

Are just reminders of the romance we once started

And that we've forsaken without reason

Maybe this love is hidden

in one sunset

In the breeze or in a flower

Waiting for your return

Aranjuez,

today the dry leaves without colour

Which are swept by the wind

Are just reminders of the romance we once started

And that we've forsaken without reason

In Aranjuez, my love

You and I

Τώρα θα μου πείτε: μα που κολλάει ένα ερωτικό/ρομαντικό κομμάτι τη Μ. Βδομάδα;

Δεν ξέρω αλλά εμένα μου φέρνει μια ωραία μελαγχολία, ταιριαστή με το κλίμα του προσποιητού πένθους των ημερών που ζούμε. Ίσως να φταίει και η άνοιξη εδώ που τα λέμε.

Αν θες βέβαια με λίγη προσπάθεια, αφού εξαιρέσεις την Ισπανία πρώτα, η οποία μάλλον δεν κολλάει, μπορείς να δώσεις και θρησκευτική διάσταση στο κομμάτι.

Το τραγούδι μιλάει για έναν έρωτα που γεννήθηκε στο Aranjuez και έληξε άδοξα χωρίς κανένα σπουδαίο λόγο και αιτία και εκφράζει την επιθυμία –της μια πλευράς σίγουρα, ίσως και της άλλης- για επανασύνδεση.

Ε, ας πούμε και εμείς ότι θρηνούμε για τον επερχόμενο θάνατο του θεανθρώπου που μας αγάπησε ανιδιοτελώς και αγαπήθηκε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο στη γη και περιμένουμε με αγωνία την επιστροφή του. Την Ισπανία και πάλι δυσκολεύομαι να την κολλήσω κάπου!

Στην πραγματικότητα όμως η Μ. Βδομάδα είναι χαρούμενη γιορτή, διότι η έκβαση της, η Κυριακή του Πάσχα, η Ανάσταση ή η Αναγέννηση της φύσης για τους ψηφοφόρους του Συνασπισμού, είναι προδιαγεγραμμένη και ετησίως επαναλαμβανόμενη, και αυτό το γνωρίζουμε από την πρώτη δημοτικού – μερικοί και πιο πριν. Μακάρι όλα τα πένθη να ήταν έτσι.

Αντίθετα οι ανθρώπινες σχέσεις, όπως αυτή του τραγουδιού, σπάνια έχουν ευτυχή κατάληξη. Μπορούμε όμως, εμπνεόμενοι από τη Μ Βδομάδα, να ελπίζουμε ότι οι επιθυμίες μας κάποτε θα μπορέσουν να ευοδωθούν . (Σε λίγο κινδυνεύω να μπλέξω και αρχαίο θέατρο με από μηχανής θεούς και τέτοια και θα τα μπουρδουκλώσω πολύ τα πράγματα…οκ ανάσα… αντιστέκομαι… φφφ τα κατάφερα).

Οπότε νομίζω ότι καλά έκανα και έβαλα το En Aranjuez Con Tu Amor, το οποίο –ιδίως η εκτέλεση των The Grimethorpe Colliery Band- μου αρέσει πολύ.

Έχω βέβαια ακόμα μια ανησυχία ότι θα βρεθεί κάποιος και θα μου πει: «ρε άσχετε, όλες αυτές οι μπούρδες που λες είναι ασύνδετες μεταξύ του» και εγώ δε θα ξέρω τι να του πω, διότι, στην πραγματικότητα, μόνο τη μουσική ήθελα να ανεβάσω! Άσε δε που μπορεί να βρεθεί και κανένας και να με πει κι αιρετικό και βλάσφημο.

Κι ακόμα να καταλάβω τι ρόλο παίζει αυτή η Ισπανία ρε γαμώτο! Help Penelope, show me around this Aranjuez place so I can grasp what the fuck it’s all about!

Όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι η μετάφραση των στίχων είναι σωστή, διότι από Ισπανικά... γρι!

Constitutional Reform, Article 2 (Moby Rights)

1. O σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας.

Ήρθε η ώρα να προσθέσουμε και τα ζώα στο άρθρο 2.

Είναι τραγικό να υπάρχουν τόσα πολλά αδέσποτα σκυλιά στη χώρα που μπορεί να υπερηφανεύεται ότι διαθέτει τα περισσότερα σκυλάδικα στον πλανήτη. Το στεγαστικό πρόβλημα των ζώων μπορεί να λυθεί μόνο με συνταγματική προτροπή και αυτό πρέπει να γίνει άμεσα.

Προχθές με πήρε τηλέφωνο ένας σκύλος από το Κολωνάκι για να μου εκθέσει τα προβλήματα του. “Πολύτεκνος και άνεργος μόλις προχτές βρήκα για πρώτη φορά έπειτα από μήνες ένα προσωρινό κατάλυμα στο παραπεταμένο (σ.σ για ευνόητους λόγους υποθέτω το τοποθέτησε εκεί η δεξιά) στην Αναγνωστοπούλου κουβούκλιο που μισοκάψανε οι αναρχικοί πρόσφατα σε μια από τις πορείες που έγιναν έξω από ένα μνημείο που το φυλάνε κάτι περίεργοι τύποι, οι οποίοι αν και δε μοιάζουν ούτε με gay μόδιστρους αλλά ούτε και με Σκοτσέζους, φοράνε φουστάνια. Το κουβούκλιο είναι ευήλιο και διαμπερές είναι όμως αδύνατο να στεγάσει τις ανάγκες τις δεκαμελούς μας οικογένειας και τα 5 κουταβάκια που περιμένει η σύζυγος μου η Νταίζη από τον εραστή της τον Φοίβο Νέτο. Ζω μόλις πέντε βήματα από τη Βουλή και καμιά αρμόδια αρχή δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να με βοηθήσει. Εσύ g.a.n.g (fka bdb) που είσαι τόσο φιλόσκυλος κάνε κάτι – ξέρω ότι μπορείς. Ευχαριστώ”

Δεν ξέρω αν το καταλάβατε αλλά μιλάμε για το διάσημο σκύλο του Κολωνακίου τον Βαγγέλη. Είναι εκείνος ο ακτιβιστής υπέρ του δικαιώματος της ψήφου των ζώων που τον έδειχναν οι κάμερες να κάνει σιωπηρή διαμαρτυρία έξω από το Προεδρικό Μέγαρο ανήμερα της ορκωμοσίας του Κάρολου Παπούλια (σας προειδοποιώ ότι οι ύβρεις στο πρόσωπο του Προέδρου αποτελούν ποινικό αδίκημα. Ώσπου να το αναθεωρήσουμε κι αυτό, μπορείτε να λέτε μόνο καλά λόγια) στον Προεδρικό θώκο. Ο Βάγγος είναι μεγάλος αγωνιστής, τον τελευταίο καιρό όμως δηλώνει απογοητευμένος και κουρασμένος. Ενώ στο εξωτερικό το κίνημα για τα δικαιώματα των ζώων πηγαίνει καλά , στη χώρα των κυνοειδών φιλοσόφων και του πιο φημισμένου σκύλου όλων των εποχών του Άργους από την Ιθάκη έχει τελματώσει. Δυστυχώς στα συνδικαλιστικά όργανα των θηλαστικών έχουν παρεισφρήσει πολλά κομματόσκυλα, τα δε νοιάζονται για τις ανάγκες του κινήματος αλλά βρέθηκαν εκεί αποκλειστικά για να προωθήσουν μόνο τα δικά τους προσωπικά συμφέροντα.

Ναι λοιπόν ήρθε καιρός να πρωτοτυπήσουμε μια φορά και εμείς με θετικό τρόπο. Αφού δε δώσαμε δικαιώματα στους μαριχουανάκηδες, όπως οι Ολλανδοί, ας δώσουμε πρώτοι στα ζώα. Εδώ οι γυναίκες έγιναν βουλευτίνες και σύμφωνα με τον τοποτηρητή του Αντίχριστου στην Ελλάδα τον Προφήτη από τον τέταρτο πύργο της κολάσεως τον Μουειστηνί σε λίγα χρόνια θα έχουμε γυναίκα πρωθυπουργό, στα ζώα δε θα δώσουμε το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι;

2. H Eλλάδα, ακολουθώντας τους γενικά αναγνωρισμένους κανόνες του διεθνούς δικαίου, επιδιώκει την εμπέδωση της ειρήνης, της δικαιοσύνης, καθώς και την ανάπτυξη των φιλικών σχέσεων μεταξύ των λαών και των κρατών.

Προτείνω την απάλειψη της λέξης «φιλικών» και αντικατάσταση της με την «καλλών». Μάλλον πετάω έξω και το «λαών». Φίλοι μπορεί να είναι ο Μπάμπης με τον Τάκη. Μπορούν να πάνε για καφέ, για ψώνια, να συζητήσουν να διασκεδάσουν μαζί κτλ. Ο Ελληνικός λαός όμως δε μπορεί να πει «παίρνω τηλέφωνο το φίλο μου τον Ουκρανικό λαό για να πάμε στου Ψυρρή για τσίπουρα. Θα τα βλέπουν αυτά οι ξένοι και θα γελάνε…

Άσε που αν με τις «φιλικές σχέσεις» εννοούμε ανταλλαγή Αντζελάδων Δημητριών με την Τουρκία… να λείπει το βύσσινο. No more Nazli, Sertab and survivor, thanks!